تاثير توام ويلداگليپتين و پساآمادگي ايسكميك بر انفاركتوس قلبي و ميزان بيان ميكروريبونوكلئيك اسيد 140 و 125b به دنبال آسيب ايسكمي-پرفيوژن مجدد قلب موش‌هاي مبتلا به ديابت نوع دو

Concomitant effect of vildagliptin and ischemic post-conditioning on myocardial infarction and expression of microRNA-140 and microRNA-125b following ischemic injury-reperfusion injury in rats with type-II diabetes

زمينه و هدف: در اين مطالعه، اثر درمان توام داروي ضد ديابتي ويلداگليپتين و پسا-آمادگي ايسكميك بر اندازه انفاركتوس و بيان ميكروريبونوكلئيك اسيدهاي 140 و b125 (به عنوان تنظيم­‌گرهاي ديناميك ميتوكندري در آسيب ايسكمي-پرفيوژن­ مجدد قلبي) در موش صحرايي (رت) ­مبتلا به ديابت نوع دو بررسي شد. روش‌ها: ديابت مزمن با استفاده از رژيم پرچرب و دوز پايين استرپتوزوتوسين در طي 3 ماه به رت­ ها القا شد. در ماه آخر دوره ديابتي، ويلداگليپتين به مدت چهار هفته روزانه خوراكي تجويز شد و آسيب ايسكمي-پرفيوژن­ مجدد به صورت ناحيه ­اي توسط بستن شريان كرونري نزولي چپ قدامي به مدت 35 دقيقه و باز شدن آن به مدت 60 دقيقه القا شد. پروتكل پسا-آمادگي ايسكميك در شروع پرفيوژن­ مجدد به صورت 6 دوره متناوب 10 ثانيه‌­اي ايسكمي و پرفيوژن ­مجدد انجام شد. پس از نمونه‌­برداري از ناحيه ايسكميك بطن چپ، اندازه ناحيه در معرض خطر انفاركتوس قلبي به روش پلانيمتري بررسي و بيان ميكروريبونوكلئيك اسيد 140 و b125در بطن چپ با استفاده از روش real-time PCR ارزيابي شد. يافته‌ها: ويلداگليپتين همراه با پسا-آمادگي ايسكميك توانست ميزان انفاركتوس ميوكارد را نسبت به گروه ديابتي تيمارنشده كاهش دهد، از افزايش بيان ميكروريبونوكلئيك اسيد b125ناشي از آسيب ايسكمي-پرفيوژن­ مجدد در قلب ديابتي جلوگيري كند و باعث افزايش بيان ميكروريبونوكلئيك اسيد b125شود. نتيجه‌گيري: تركيب درماني ويلداگليپتين و پسا-آمادگي ايسكميك با تغيير فعاليت ميكروريبونوكلئيك اسيد­هاي دخيل در روند محافظت قلبي، موجب محافظت قلب موش­ هاي ديابتي برعليه آسيب ايسكمي-پرفيوژن­ مجدد مي‌­گردد.

Background and aims: This study investigated the effect of combination therapy with vildagliptin and ischemic post-conditioning (IPostC) on myocardial infarction and expression of micro ribonucleic acid miR-140 and miR-125b as the regulators of mitochondrial dynamics in myocardial ischemic-reperfusion (IR) injury of rats with type 2 diabetes mellitus. Methods: Chronic diabetes was induced in rats using a high-fat diet protocol and a low dose of streptozotocin over a period of 3 months. In the last month of the diabetic period, vildagliptin was administered orally for 4 weeks once a day, and IR injury was induced by closing the anterior left coronary artery bypass graft for 35 min followed by reopening of it for 60 min. The IPostC protocol was performed at the onset of reperfusion in 6 alternative cycles of 10-second ischemia and reperfusion. At the end of the experiment, the ischemic region of left ventricles was sampled. The size of the risk area and myocardial infarction were studied by planimetry. The levels of miR-140 and miR-125b expression in the left ventricle were evaluated using real-time PCR. Results: The combination of vildagliptin and IPostC was able to reduce myocardial infarction compared to untreated diabetic group (p < 0.05), inhibit the elevated expression of miR-140 caused by IR damage, and increase the expression of miR-125b in diabetic hearts (p < 0.05). Conclusion: The combination of vildagliptin and IPostC has cardioprotective effect against IR injury in rats with type II diabetes by change in the expression of micro-RNAs involved in cardioprotection.