بررسي عملكرد سامانه همادي چند‌فيزيكي مدل ميان‌مقياس WRF جهت شبيه‌سازي بارش در مناطق مركزي ايران

ماهيت آشوب‌ناك جو، موجب بروز عدم‌قطعيت پيش‌بيني عددي وضع هوا مي‌شود كه ناشي از نقص در شرايط اوليه مدل، خطاهاي مدل مانند خطاي تقريب برخي معادلات فيزيكي و كم بودن ذاتي پيش‌بيني‌پذيري پديده‌هاي فيزيكي است. يكي از روش‌هاي غلبه بر اين عدم‌قطعيت، توليد يك سامانه همادي با ايجاد پريشيدگي در عوامل توليد آن است. ازآنجاكه بارش يكي از دشوارترين پراسنج‌هاي قابل پيش‌بيني به‌شمار مي‌رود، اين تحقيق بر آن است تا با توسعه يك سامانه همادي چند‌فيزيكي براي مدل ميان‌مقياس WRF، عملكرد آن را در شبيه‌سازي بارش در مناطق مركزي ايران بررسي كند. اين سامانه با 84 عضو، متشكل از دو طرح‌واره لايه مرزي، پنج طرح‌واره كومولوسي و حالت بدون كومولوس و هفت طرح‌واره ميكروفيزيكي، با سه دامنه تودرتو با تفكيك 4، 12 و 36 كيلومتري روي مناطق مركزي ايران شامل 132 ايستگاه براي دوازده روز بارشي منتخب از زمستان 2016-2015 اجرا شد. با استفاده از داده‌هاي مشاهداتي همديدي سازمان هواشناسي، بارش 24 ساعته خروجي سامانه همادي با محاسبه سنجه‌‌هاي درستي‌سنجي استاندارد منتخب ارزيابي شد. نتايج نشان داد از بين طرح‌واره‌هاي انتخابي، طرح‌واره لايه مرزي MYJ، طرح‌واره‌هاي كومولوسي KF و GF و طرح‌واره‌هاي ميكروفيزيكي WSM6، Goddard و New Thompson بهترين عملكرد را داشتند. علاوه بر اين بررسي، سنجه‌هاي درستي‌سنجي براي سه دسته بارشي كمتر از 1 ميلي‌متر، بين 1 تا 10 ميلي‌متر و بين 10 تا 50 ميلي‌متر، نشان دهنده كيفيت مناسب پيش‌بيني‌ بارش سامانه همادي است و عملكرد آن با افزايش تعداد اعضاء بهبود مي‌يابد.