ارتباط انگيزه تحصيلي با نگرش نسبت به آينده شغلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تربت حيدريه

زمينه و هدف: علاقه و انگيزه تحصيلي دانشجويان از مهم ترين چالش هاي دانشگاه ها محسوب مي شود كه بر برون داد سيستم هاي آموزشي بسيار اثرگذار است. عوامل مختلفي مي توانند اين انگيزه و علاقه را تحت تأثير قرار دهند كه آينده شغلي يكي از اين عوامل مي باشد. در اين ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين انگيزه تحصيلي با نگرش نسبت به آينده شغلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تربت حيدريه در سال 1397 انجام شد. روش بررسي: در مطالعه توصيفي تحليلي و مقطعي حاضر، 291 نفر از دانشجويان به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شده و وارد مطالعه گرديدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه روا و پاياي نگرش نسبت به آينده شغلي و نيز پرسشنامه استاندارد انگيزه تحصيلي هارتر (Harter) جمع آوري شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS 22 تجزيه و تحليل گرديدند. يافته ها: نتايج نشان دادند كه 59.1 درصد از دانشجويان ميانگين نمره نگرش نسبت به آينده شغلي متوسط و كمتر از متوسط و 43 درصد از آن ها ميانگين نمره انگيزه تحصيلي متوسط و بالاتر از متوسط را كسب نمودند. براساس نتايج رگرسيون، نگرش نسبت به آينده شغلي (29 درصد) و مقطع تحصيلي (13 درصد) دو متغيري بودند كه انگيزه تحصيلي دانشجويان را پيش بيني مي نمودند. نتيجه گيري: با توجه به ارتباط معنادار انگيزه تحصيلي با آينده شغلي و سطح نامطلوب انگيزه تحصيلي لازم است در جهت كاهش نگراني هاي موجود نسبت به آينده شغلي در دانشجويان و در نتيجه افزايش انگيزه تحصيلي آن ها اقدامات لازم انجام شود.