رابطه‌ي ميان وضعيت پريودنتال و بيماري انسدادي مزمن ريه: يك مطالعه‌ي مقطعي

مقدمه: از آنجا كه حفره‌ي دهان به عنوان منبع اصلي پاتوژن‌هاي ريوي شناخته شده است و بيماري مزمن انسدادي ريه COPD (Chronic obstructive pulmonary disease)، از شايع‌ترين بيماري‌هاي موجود و از مهم‌ترين عوامل مرگ و مير مي‌باشد، هدف از اين مطالعه، تعيين رابطه‌ي بين وضعيت پريودنتال و COPD بوده است.مواد و روش‌ها: اين مطالعه‌ي مقطعي از ارديبهشت تا شهريور ماه 1397، بر روي 30 بيمار COPD به عنوان گروه مورد و 30 فرد سالم به لحاظ تنفسي به عنوان گروه شاهد انجام شد. در هر دو گروه، شاخص‌هاي پريودنتال شامل تحليل لثه، عمق پروبينگ، شاخص پلاك، شاخص لثه‌اي، از دست رفتن چسبندگي و خون‌ريزي در حين پروبينگ ارزيابي شد. شمار دندان‌هاي از دست رفته نيز ثبت گرديد. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري تي، مجذور كاي و من‌ويتني توسط نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 20 تجزيه و تحليل شدند (0.05 = α).يافته‌ها: شاخص‌هاي پريودنتال و همچنين تعداد دندان از دست رفته در گروه COPD، به طور معني‌داري بيشتر از گروه شاهد بود (0.001 p value ). ميانگين سيگار مصرفي گروه COPD نسبت به گروه شاهد، بالاتر بود اما پس از خنثي‌سازي اثر سيگار، همچنان ميانگين شاخص‌هاي پريودنتال در گروه COPD بيشتر از گروه شاهد بود، ميانگين شاخص‌هاي پريودنتال در افراد غير سيگاري گروه COPD نسبت به افراد غير سيگاري گروه شاهد نيز بيشتر بود و وضعيت پريودنتال بيماران با افزايش درجه‌ي بيماري COPD ارتباط معني‌دار داشت (0.001 p value).نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه بين بيماري پريودنتال و COPD ارتباط قابل توجهي وجود دارد و افراد COPD نسبت به افراد سالم از لحاظ تنفسي، حتي با كنترل عوامل مداخله‌گر سيگار و بهداشت دهان، از نظر پريودنتال داراي وضعيت بدتري بودند.