مقايسه‌ي سطح بزاقي اينترلوكين 6 در كودكان با پوسيدگي زودرس كودكي در پوسيدگي‌هاي خفيف و شديد، قبل و 3 ماه بعد از درمان

مقدمه: هدف از اين مطالعه، ارزيابي و مقايسه‌ي تغييرات سطح بزاقي اينترلوكين 6 (IL6) در كودكان با پوسيدگي زودرس كودكي، در پوسيدگي‌هاي خفيف و شديد قبل و سه ماه بعد از درمان بود.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي هم‌گروهي آينده‌نگر، 32 كودك سه تا شش ساله كه 12 نفر فاقد پوسيدگي، 10 نفر با پوسيدگي زودرس خفيف (4 dmft 1) و 10 نفر با پوسيدگي زودرس شديد (5 dmft) بودند، وارد مطالعه شدند. از تمامي كودكان، با فاصله‌ي 1 ساعت از خوردن مواد غذايي، نمونه‌ي بزاقي گرفته شد. سپس گروه با پوسيدگي زودرس شديد، تحت درمان بي‌هوشي يك جلسه‌اي و گروه با پوسيدگي زودرس خفيف، تحت درمان سرپايي قرار گرفتند. گروه بدون پوسيدگي، بدون مداخله پيگيري شد. سه ماه پس از درمان، نمونه‌ي بزاقي مجدداً به شيوه‌ي قبلي تهيه گرديد. سطح IL بزاقي در نمونه‌ها مورد بررسي قرار گرفت. آناليز داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري كولموگروف- اسميرنوف، ويلكاكسون و كروسكال‌واليس با سطح معني‌داري 0.05 و در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 انجام شد.يافته‌ها: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد، سطح بزاقي IL6 در گروه با پوسيدگي زودرس شديد، از دو گروه ديگر، بالاتر بود (0.007 = p-value و 0.001 = p-value) ولي ميان دو گروه اول، اختلاف معني‌داري وجود نداشت(0.059 = p value). در رابطه با درمان انجام شده، مشخص شد تنها در گروه با پوسيدگي زودرس شديد، اختلاف سطح بزاقي IL6 قبل و سه ماه بعد از درمان، قابل توجه است (0.007 = p-value).نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه، سطح IL6 مي‌تواند يك پيشگويي‌كننده‌ي نسبي مرتبط با ضايعات دنداني باشد. ترميم اين ضايعات در گروه پوسيدگي زودرس شديد، باعث كاهش معني‌داري در سطح IL6 گرديد، ولي اين كاهش در گروه پوسيدگي زودرس خفيف، معني‌دار نبود.