اثر زاويه‌ي قرارگيري ايمپلنت‌ها بر دقت قالب‌گيري به روش‌هاي تري باز و بسته

مقدمه: زاويه‌دار بودن ايمپلنت‌ها نسبت به يكديگر ممكن است باعث كاهش دقت قالب‌هاي تهيه‌ شده گردد و روش قالب‌گيري، دقت كست نهايي را تحت تأثير قرار مي‌دهد. هدف از اين مطالعه، تعيين دقت ابعادي كست اصلي در زواياي مختلف قرارگيري ايمپلنت‌هاي دنداني بود.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي- آزمايشگاهي، يك مدل آكريلي بي‌دنداني پارسيل يك طرفه با 2 ايمپلنت در ناحيه‌ي پرمولر دوم و مولر دوم منديبل، تهيه گرديد. قالب‌گيري از آن در 9 حالت، همزمان با تغيير زواياي دو ايمپلنت (صفر، 15+ درجه، 15- درجه) با استفاده از دو روش قالب‌گيري تري بسته و تري باز و ماده‌ي قالب‌گيري پلي‌وينيل سايلوكسان انجام شد. كست‌هاي نهايي توسط دستگاه اسكنر ليزري اسكن شده و اطلاعات، جهت اندازه‌گيري زاويه‌ي ايمپلنت‌ها به نرم‌افزار Materialise Magics داده شد. ميزان دقت ابعادي قالب‌ها در حالت‌هاي مختلف ايمپلنت‌ها محاسبه و بر حسب موقعيت‌هاي موازي، همگرا و واگرا به همراه زاويه‌ي قرارگيري آن‌ها تعيين گرديد. داده‌ها توسط آزمون‌هاي تي‌‌تست، آناليز واريانس دو طرفه و نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 تجزيه و تحليل شدند (0.05 = α).يافته‌ها: هنگامي كه زاويه‌ي هر دو ايمپلنت صفر درجه بود، تفاوت معني‌داري بين دو روش قالب‌گيري تري باز و تري بسته مشاهده نشد (0.102 =p value )، در حالي كه وقتي زاويه‌ي ايمپلنت‌ها بيش از 15 درجه بود، قالب‌گيري با روش تري باز دقيق‌تر از تري بسته بود (0.05 p value ). نتيجه‌گيري: زاويه‌ي بين ايمپلنت‌ها و روش‌هاي قالب‌گيري، دقت كست نهايي را تحت تأثير قرار مي‌دهد. در شرايطي كه زاويه‌ي ايمپلنت‌ها از صفر تا 30 درجه افزايش پيدا مي‌كند، تغيير شكل (ديستورشن) قالب‌ها نيز بيشتر مي‌شود.