ارزيابي مقايسه اي پوسچرهاي كاري شاغلين شركت صنعتي قبل و بعد از مداخله ارگونومي با رويكرد مشاركتي

زمينه و هدف: يكي از مهمترين عوامل مؤثر در بروز آسيب‌هاي اسكلتي عضلاني پوسچر نامطلوب بدن هنگام كار است. مداخلات ارگونومي به منظور بهبود پوسچر كاري امري ضروري است. رويكرد مشاركتي عرصه جديدي در طرح‌ريزي و اجراي مداخلات است. هدف اين پژوهش مقايسه پوسچر هاي كاري شاغلين يك شركت صنعتي قبل و بعد از مداخله ارگونومي با رويكرد مشاركتي بود.مواد و روش ها: پژوهش شبه تجربي حاضر از نوع توصيفي – تحليلي مي باشد كه بر روي 30 نفر از شاغلين يك شركت توليد كابل خودرو انجام پذيرفته است. اين مطالعه طي پنج مرحله شامل 1. ارزيابي ارگونوميكي پوسچر شاغلين با روش ارزيابي REBA 2. آموزش كليه سطوح درگير در برنامه ارگونومي، 3. طرح‌ريزي مشاركتي مداخلات ارگونوميك، 4. انجام مداخلات و 5. ارزيابي مجدد پوسچر پس از انجام مداخلات. در آناليز نتايج از روش آماري ويلكاكسون، آزمون علامت و مك نمار استفاده شد.يافته‌ها: نتايج اين پژوهش بهبود پوسچر را در اندام‌هاي گردن، تنه، بازو و مچ نشان داد. همچنين مقايسه امتياز كلي و سطح خطرمربوطه قبل و بعد از مداخله معني‌دار بود (p 0.05). بيشترين تاثير مداخلات به ترتيب در پوسچر تنه (68 درصد)، بازو (68 درصد)، مچ دست (24 درصد) و گردن (20 درصد) بوده است. نتيجه گيري: رويكردي مشاركتي در مداخله ارگونومي در بهبود چشمگير پوسچر موثراست.