سنتز و مشخصه يابي فيزيوشيميايي نانوحامل‌هاي هيبريد ليپونيوزومي به عنوان حامل هايي براي داروي ضد سرطان دوكسوروبيسين هيدروكلرايد

زمينه و هدف: نانوحامل‌هاي ليپيدي با رهايش آهسته و تحويل نيمه هدفمند دارو، مي‌توانند برخي از چالش‌هاي رسانش دارو را به سلول‌هاي سرطاني كاهش دهند. هدف از اين مطالعه، تهيه و ارزيابي فيزيوشيميايي فرمولاسيون‌هاي مختلفي از سامانه‌ي ليپونيوزومي حاوي دوكسوروبيسين به منظور دستيابي به فرمولاسيوني هدفمند، جهت مبارزه بهتر با سلولهاي سرطاني است.روش كار: نانوحامل‌ها با استفاده از نسبت‌هاي مولي مختلف از پالميتويل فسفاتيديل كولين، كلسترول و سوربيتان مونو استئارات سنتز و از ميان 5 فرمولاسيون سنتزي، 3 فرمولاسيون با استناد به بازده درون‌گيري انتخاب شدند. سپس بمنظور انتخاب فرمول نهايي، پروفايل‌هاي رهايش با استفاده از روش‌هاي دياليز و اسپكتروفتومتري تعيين و فرمولاسيون نهايي به منظور بررسي اثر پلي اتيلن گليكول بر راندمان درون‌گيري و الگوي رهايش در محيط شبه سلول‌هاي سالم و سرطاني پگيله گرديد. شاخصه‌هاي فيزيوشيميايي از قبيل اندازه، بار سطحي، شاخص پراكندگي، طيف IR و مورفولوژي شناسايي شدند. يافته ها: فرمولاسيون نهايي پگيله شده‌ي حاوي دوكسوروبيسين داراي اندازه‌ي 102/9 نانومتر، بازده احتباس 3/21 ± 94/17درصد ، پتانسيل زتا 6/67 -ميلي ولت و شاخص پراكندگي 0/128 مي‌باشد. حداكثر رهايش دارو براي اين نانوسامانه در شرايط سلولهاي سالم و سرطاني طي 48 ساعت، به ترتيب، 24/43 و 26/81درصد بوده است. بررسي طيف IR و تصاوير ميكروسكوپ الكتروني، نشان مي‌دهد كه دارو و نانوسامانه برهمكنش شيميايي نداشته و ذرات شكل كروي دارند. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه سامانه‌ي ليپونيوزومي پگيله شده ضمن برخورداري از ويژگي‌هاي فيزيوشيميايي مناسب، تغييري در ماهيت شيميايي دارو ايجاد نكرده و مي‌تواند حاملي مناسب و نيمه هدفمند براي دوكسوروبيسين باشد.