رابطه بين متغيرهاي زمينه‌اي و سرمايه اجتماعي در دانشجويان علوم پزشكي ايران

مقدمه: سرمايه اجتماعي يكي از متغيرهاي تاثيرگذار بر رشد و توسعه اقتصادي، اجتماعي و سلامتي جامعه است. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي سرمايه اجتماعي در بين دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي ايران است. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع مقطعي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال 1397 است كه تعداد 367 نفر به صورت تصادفي و با استفاده از فرمول نمونه گيري كوكران انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‌هاي پژوهش از پرسشنامه سرمايه اجتماعي دلاويز (1384) به همراه تعدادي از متغيرهاي زمينه اي استفاده شد. براي بررسي اعتبار و پايايي پرسشنامه به ترتيب از اعتبار صوري و آلفاي كرونباخ بهره گرفته شد. همچنين براي تحليل داده ها از نرم افزار spss (نسخه 21) و نيز از آزمون‌ هاي تحليل واريانس يك طرفه، تي مستقل و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: سرمايه اجتماعي در اين پژوهش با ميانگين 54.91 در سطح متوسطي قرار داشت. نتايج نشان داد كه دانشجويان در بعد اعتماد با ميانگين10.97 كمترين ميزان و در بعد مشاركت گروهي با ميانگين17.47 داراي بيشترين ميزان سرمايه اجتماعي بودند. همچنين بين متغيرهاي سن، دانشكده، جنسيت و وضعيت تاهل با سرمايه اجتماعي رابطه معني داري يافت نشد. اما متغيرهاي وضعيت اشتغال، مقطع تحصيلي و وضعيت سكونت داراي رابطه معني داري با سرمايه اجتماعي داشت. نتيجه گيري: ارتقاي سرمايه اجتماعي دانشجويان بايد در بُعد اعتماد از اهداف اصلي مسئولان دانشگاه قرار بگيرد و همچنين وضع سكونت و اشتغال دانشجويان بهبود يابد.