تحليل توزيع فضايي مراكز اقامتي در مقصدهاي گردشگري شهري مطالعه موردي: شهر رشت

گردشگري شهري در راستاي دستيابي حداكثري به گردشگران ورودي ازيك‌طرف و افزايش ماندگاري آن‌ها از طرف ديگر، نيازمند پيش‌نيازهايي است. ازجمله عمده‌ترين اين پيش‌نيازها، وجود جاذبه‌هاي گردشگري و همچنين انواع مراكز اقامتي براي آن‌هاست. آنچه در كنار وجود اين مراكز در شهرها اهميت دارد، نحوه مكان‌يابي، توزيع فضايي و جهت پراكنش آن‌هاست كه نيازمند مطالعه و بررسي است. ازاين‌رو اين پژوهش توزيع فضايي مراكز اقامتي شامل هتل‌ها، مهمان‌پذيرها و خانه‌هاي مسافر را در كنار جاذبه‌هاي گردشگري شهر رشت را بررسي كرده است. روش پژوهش توصيفي تحليلي است. براي تحليل يافته‌ها از روش ميانگين نزديك‌ترين همسايه، تحليل خوشه‌اي فضايي چند فاصله‌اي، ميانگين مركزي و بيضي انحراف معيار استفاده‌شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه بر اساس ميانگين نزديك‌ترين الگوي پراكنش واحدهاي اقامتي به‌صورت كلي و خانه مسافرها به‌صورت خوشه‌اي بوده و پراكنش هتل‌ها به‌صورت پراكنده است. همچنين بر اساس تحليل خوشه‌اي فضايي چند فاصله‌اي پراكنش جاذبه‌هاي گردشگري به‌صورت خوشه‌اي، خانه مسافرها به‌صورت خوشه‌اي و هتل‌ها و مهمان‌پذيرها در شهر رشت به‌صورت پراكنده مي‌باشد همچنين در صورت يكسان در نظر گرفتن مراكز اقامتي، توزيع آن‌ها داراي جهت شمال شرقي جنوب شرقي مي‌باشد. درمجموع نياز به توسعه هماهنگ مراكز اقامتي در شهر رشت كاملاً محسوس است. به نظر مي‌رسد كه متوليان امر مراكز اقامتي در شهر رشت، نيازمند تدوين برنامه‌اي هماهنگ و از پيش تعيين‌شده براي توسعه چنين مراكزي هستند و بايد از هرگونه برخورد فوري و ضربتي خودداري شود.