ارائه استراتژي تركيبي مدل‌سازي گسل‌ها به‌روش چند نشانگري در داده‌هاي لرزه‌اي سه‌بعدي در يكي از ميادين خليج فارس

شناسايي و مطالعه گسل ها در مخازن هيدروكربني، اهميت ويژه اي در مراحل ازدياد برداشت و توسعه ميدان دارد. در بررسي ساختارهاي با زمين‌شناسي پيچيده، تفسير گسل ها با عدم‌قطعيت بالايي همراه خواهد بود. روش هاي متعارف تفسير و مدل سازي گسل ها در داده هاي لرزه اي علاوه بر نياز به دانش زمين شناسي مفسر كه خود مي تواند به‌عنوان منشأ عدم ‌قطعيت باشد، فرآيندي بسيار دشوار و وقت گير است. بدين‌منظور در اين مطالعه يك استراتژي خودكار و تركيبي به‌منظور افزايش دقت و سرعت مدل سازي گسل ها و شكستگي ها در داده لرزه اي معرفي مي شود. گسل ها به طور معمول با استفاده از نشانگرهاي لرزه اي تفسير مي شوند. به‌منظور تفسير گسل هاي ميدان مورد نظر در اين تحقيق، ابتدا نشانگرهاي آشفتگي، واريانس، انحنا و الگوريتم رديابي مورچه از داده‌هاي لرزه اي استخراج شد. از بين نشانگرهاي موجود، نشانگرهاي آشفتگي، واريانس و انحنا به‌طور واضح گسل‌هاي بزرگ‌مقياس را مشخص كردند. گسل هاي كوچك‌مقياس كه شناسايي آنها در داده هاي لرزه اي دشوار است، به‌كمك الگوريتم رديابي مورچه مدل‌سازي شدند. به‌كارگيري روش‌هاي بيان‌شده در تفسير ساختاري مخزن در كنار مدل سازي قطعي گسل ها به‌روش تركيبي بر روي داده هاي لرزه اي، نشان‌دهنده شناسايي و تفسير بهتر گسل ها با استفاده از استراتژي پيشنهادي و رويكرد تركيب روش هاي موجود بود. نتايج حاصل از تفسير چند نشانگري و همچنين مدل سازي گسل ها در ميدان مورد مطالعه، انطباق خوبي با اطلاعات زمين‌شناسي نشان داد. لذا مي‌توان پيشنهاد داد استراتژي به‌كار گرفته‌شده در مدل سازي و استفاده از يافته‌هاي مطالعات چند نشانگري مي‌توانند به‌منظور افزايش دقت در مطالعات ساختاري مخزن، مورد استفاده قرار‌گيرند.