نقش ميانجي‌ توانمندسازي روانشناختي در تأثير رهبري تحول‌آفرين بر مديريت دانش سازماني

زمينه و هدف: از ميان زيرساخت‌هاي گوناگون مورد نياز بـراي اجراي اثـربخش مـديريت دانـش، عوامـل انسـاني ـ اجتمـاعي به‌ويژه عامل رهبري از نقـشي حيـاتي برخوردارند. پژوهش حاضر به بررسي تأثير رهبري تحول‌آفرين بر ادراك كاركنان از اجراي مديريت دانش سازماني با توجه به متغير ميانجي توانمندسازي روانشناختي پرداخته است. روش‌شناسي: اين پژوهش كاربردي و توصيفي همبستگي است. جامعه آماري آن را كاركنان شركت بيمه ايران مستقر در شهر تهران به تعداد 1900 نفر تشكيل داده‌اند كه 320 نفر از آنها با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه آماري انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه استاندارد بوده است. داده‌هاي گردآوري‌شده با روش معادلات ساختاري و با كمك نرم‌افزار آموس تجزيه‌وتحليل شده‌اند. يافته‌ها: رهبري تحول‌آفرين بر ادراك كاركنان از مديريت دانش سازماني تأثير مثبت و معناداري دارد و نقش ميانجي‌گري توانمندسازي روانشناختي نيز تأييد شده است. نتيجه‌گيري: ايفاي نقش رهبري تحول‌آفرين توسط مديريت ارشد سازمان و حمايت از پروژه‌هاي مديريت دانش مي‌تواند به ارتقاي توانمندي كاركنان و ادراك از اثربخشي مديريت دانش مساعدت كند.