ارزيابي و رتبه‌بندي پيشايندهاي تعادل كار-زندگي در يك سازمان دولتي

زمينه و هدف: توانايي ايفاي نقش مؤثر و متوازن در كار و زندگي زمينه‌اي مساعد براي حفظ سلامت جسمي و روحي و ارتقاي عملكرد فردي و سازماني به شمار مي‌رود. پژوهش حاضر به شناسايي و اولويت‌بندي موانع فردي و سازماني تعادل كار و زندگي پرداخته است. روش‌شناسي: پژوهش از نظر هدف كاربردي است و روش آن توصيفي و از نوع پيمايشي است. جامعه آماري آن نيز كاركنان يك سازمان دولتي در شهر تهران به تعداد 705 نفر بوده است كه با نمونه‌گيري تصادفي انجام شده 248 نفر آن‌ها به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شده‌اند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه‌اي محقق‌ساخته است. تحليل داده‌ها با كمك آزمون‌هاي آماري تحليل عاملي تأييدي، آزمون ميانگين يك جامعه و با استفاده از نرم‌افزارهاي ليزرل و اس.پي.اس.اس. انجام شده است. يافته‌ها: با مرور پيشينه موضوع 15 مانع فردي و خانوادگي و 15 مانع سازماني شناسايي و پس از تأييد نقش تبيين‌گري آن‌ها در دو طبقه فردي و سازماني به بررسي وضعيت موجود آن‌ها در جامعه آماري پرداخته و موانع موجود در آن رتبه‌بندي شده است. از ميان عوامل شناسايي‌شده 5 عامل فردي و 8 عامل سازماني در اين سازمان مانع تعادل كار و زندگي به شمار مي‌روند و درآمد ناكافي و استرس شغلي مهم‌ترين اين موانع به شمار رفته‌اند. نتيجه‌گيري: ايجاد زمينۀ مناسب براي برقراري تعادل در زندگي كاري و شخصي كاركنان مي‌تواند دستاوردهاي شخصي سازماني بسياري داشته باشد.