الگوي پيامدهاي كيفيت زندگي‌كاري با رويكرد تركيبي فراتحليل و مدل‌سازي ساختاري تفسيري

زمينه و هدف: ايجاد محيط كاري امن همراه با آرامش و نشاط جزو پيش‌نيازهاي اصلي ارتقاي بهره‌وري، سلامتي و رشد كاركنان به شمار مي‌رود. پژوهش حاضر به تحليل نتايج پژوهش‌هاي مربوط به پيامدهاي كيفيت زندگي‌كاري در سازمان‌هاي ايراني و شناخت روابط ميان آنها پرداخته است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر مطالعه‌اي كاربردي، توصيفي و كمي است. نخست با استفاده از روش فراتحليل پيامدهاي كيفيت زندگي كاري از 41 مقالۀ منتشرشده در مجلات علمي ـ پژوهشي در بازه زماني سال 1390 تا پاييز سال 1398 شناسايي و استخراج شدند. سپس با استفاده از تكنيك مدل‌سازي تفسيري ساختاري و بر اساس نظرات 12 نفر از اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم و فنون هوايي ستاري اين پيامدها رتبه‌بندي شدند و مدل روابط ميان آن‌ها ارائه شد. يافته‌ها: از ميان پيامدهاي گوناگون كيفيت زندگي‌كاري به ترتيب عملكرد سازماني، بهره‌وري منابع انساني، دلبستگي شغلي، توانمندسازي روان‌شناختي، كارآفريني سازماني و خودكارامدي كاركنان از بيشترين اندازۀ اثر برخوردار بوده‌اند. همچنين اين پيامدها در 4 سطح قرار گرفتند به گونه‌اي كه توانمندسازي روان‌شناختي از بيشترين تأثيرگذاري و عملكرد سازماني از بيشترين تأثيرپذيري برخوردار بوده‌اند. نتيجه‌گيري: تلاش براي توسعۀ كيفيت زندگي كاري كاركنان در سازمان هم به حفظ و ارتقاي بهره‌وري پايدار كمك خواهد كرد و هم مي‌تواند شاخص‌هاي توسعۀ منابع انساني سازمان را رشد دهد.