شناسايي و اولويت‌بندي ريسك‌هاي منابع انساني با بهره‌گيري از روش تلفيقي سوآرا و آراس خاكستري

زمينه و هدف: ريسك‌ها‌ و نااطميناني‌هاي مربوط به منابع انساني مي‌توانند پيامدهايي ناگوار از جمله كاهش عملكرد فردي و سازماني در پي داشته باشند. در اين مطالعه به شناسايي و اولويت‌بندي ريسك‌هاي منابع انساني در يك شركت مديريت سرمايه و مالي پرداخته شده است. روش‌شناسي: در ابتدا با بررسي ادبيات پژوهش و روش تحليل محتوا ابعاد ريسك‌هاي منابع انساني استخراج شد. اين ابعاد با استفاده از روش دلفي فازي بررسي و غربال‌سازي شد. در گام بعد با استفاده از روش سوآرا معيارهاي غربال‌شده ارزيابي و وزن‌دهي شدند. سپس با استفاده از روش آراس خاكستري به ارزيابي و رتبه‌بندي انواع ريسك‌هاي منابع انساني شناسايي‌شده پرداخته شد. يافته‌ها: از ميان ابعاد ريسك‌ها، معيارهاي گردش كاركنان، مالي و بهره‌وري بيشترين تأثير را داشتند. همچنين از ميان ريسك‌هاي منابع انساني نيز ريسك‌هاي برنامه‌هاي جانشين پروري و كارمنديابي، جبران خدمات كاركنان و نگهداشت كاركنان به ترتيب رتبه‌هاي اول تا سوم را به خود اختصاص داده‌اند. نتيجه‌گيري: پيش‌بيني و مديريت مؤثر ريسك‌هاي منابع انساني مي‌تواند مانع از دست رفتن كاركنان و موجب ارتقاي عملكرد فردي و سازماني شود. توجه به اولويت اين ريسك‌ها مي‌تواند به ارتقاي اثربخشي اين اقدامات كمك كند.