شناسايي و سطح‌بندي عوامل مؤثر بر تصميم‌گيري اخلاقي در سازمان با استفاده از مدل‌سازي ساختاري ـ تفسيري

زمينه و هدف: توجه مديران به پيامدها و جوانب اخلاقي تصميم‌گيري‌هاي سازماني مي‌تواند به ارتقاي وجهه و اعتبار اجتماعي سازمان ياري رساند. در اين راستا پژوهش حاضر به شناسايي و تعيين روابط ميان عوامل مؤثر بر تصميم‌گيري اخلاقي پرداخته است. روش‌شناسي: اين پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش آميختۀ متوالي (كيفي ـ كمي) است. شناسايي عوامل مورد نظر با روش فراتركيب و تعيين روابط ميان آن‌ها به كمك مدل‌سازي ساختاري ـ تفسيري انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش در بخش اول شامل پژوهش‌هاي موجود و قابل‌دسترس در پايگاه‌هاي علمي معتبر كشور در زمينه تصميم‌گيري اخلاقي و در بخش دوم مديران و كاركنان شركت دانا سرمايه شهر شيراز كه درگير مسائل مالي هستند بوده است. نمونه‌گيري با روش هدفمند انجام شده است. يافته‌ها: مهم‌ترين عوامل مؤثر بر تصميم‌گيري اخلاقي شامل 15 عامل فردي، سازماني، اجتماعي و محيطي بوده است كه روابط آن‌ها در قالب شش سطح تأثيرگذاري ارائه شده است. نتيجه‌گيري: ترويج تصميم‌گيري اخلاقي در ميان مديران نيازمند تقويت پيشايندهاي آن است و در اولويت قرار دادن عوامل داراي بيشترين اثرگذاري به ارتقاي اثربخشي اين تلاش‌ها كمك خواهد كرد.