بررسي هرمنوتيك چكامه‌ي ايوان مداين بحتري

يك ژانر هنري، در وجود خود پيامي، به‌صورت نوشته و نانوشته، ارائه مي‌دهد. معماري ظاهري كلام، پيامي سطحي، بر اساس ذائقه‌ي اخلاقي و ذهني مخاطب به وجود مي‌آورد و معنا كاوي سلول‌هاي پنهان اثر (نانوشته‌ها) است كه در درك بهتر زيبايي و هندسه اثربخشي آفريده هنري، ياري گر خواهد بود. در اين راستا، هرمنوتيك بر اساس شاكله‌ي مؤلف متن و مخاطب با دخالت فضاي تاريخي، به بررسي يك نوشته‌ي ادبي مي‌پردازد و گونه‌هاي زيبايي‌شناختي متن را مشخص مي‌سازد. اين مقاله براي تبيين افق زيبايي‌هاي چكامه‌ي ايوان مداين بحتري از هرمنوتيك كمك مي‌گيرد و گونه‌هاي تفسيري آن را مشخص مي‌سازد.با توجه به اينكه، مقوله‌ي هرمنوتيك بحثي نوين در حوزه زبانشناسي و ادب فارسي است، پژوهش در آن و ورود هرمنوتيك به قصيده‌ي فوق‌الذكر مسبوق به سابقه نيست. بررسي اجمالي ذيل، شايد بتواند در ترسيم افق انديشه‌ي پژوهندگان، نقشي اندك ايفاء بكند. مسلماً، راهنمايي افاضل ادب بيش از اين راه‌ساز خواهد بود.