انواع بسامد و كاركرد آن در آفرينش داستان

يكي از عناصر اصلي هر روايت، عنصر زمان است به گونه اي كه فهم روايت را در گرو زمانمندي آن مي دانند. ژرار ژنت بزرگترين نظريه پرداز زمان روايي است كه آن را ذيل سه تعين نظم، بسامد و تداوم بررسي مي كند. بسامد كه به بررسي تكرار عناصر روايي مي پردازد به سه نوع منفرد، مكرر و بازگو تقسيم مي شود. ما در اين پژوهش كه به روش كتابخانه اي و تحليلي و توصيفي انجام گرفته است انواع بسامد و كاركرد آن را در آثار داستاني علوي و ساعدي بررسي كرده ايم. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه هر دو نويسنده از انواع مختلف بسامد در داستان هاي خود بهره گرفته اند. بسامد غالب بر داستان هاي آن ها بسامد مفرد است. انواع ديگر بسامد هم در اين آثار قابل مشاهده است از جمله كاركردهاي بسامد مكرر در اين داستان ها تاكيد، بيان كنايي ، فضاسازي و جلب توجه و ترحم و از جمله كاركردهاي بسامد موجز در آن ها شخصيت پردازي و بيان علت امور است. به طور كلي بايد گفت كاركرد انواع بسامد در آثار داستاني علوي متنوع تر است.