طنين سوررئاليسم غربي در صداي پاي آب سپهري

سوررئاليسم با تمام شبهه ها و سردرگمي هاي خود چنان آتشي بر جان ادبيات انداخته كه همچون سيلي ويرانگر خاوران را به سان باختران درنورديده و شوري به همه عالم زده است. سهراب سپهري، شاعر، نقاش و طبيعت‌گراي ايراني، طي سفرهايي كه به شرق و غرب عالم داشت و نيز آشنايي او با عرفان شرقي و مكتب‌هاي ادبيات غرب باعث شد كه در شعر او الهامات سوررئاليستي جلوه گري كند. اين مقاله بر آن است كه ضمن معرفي مكتب سوررئاليسم به بررسي ويژگي هاي آن در شعر «صداي پاي آب» سپهري بپردازد. با توجه به شواهد موجود در اين شعر مشهور، اين نتيجه حاصل شد كه سپهري در سبك شعري خود در «صداي پاي آب» بسياري از اصول و مباني سوررئاليستي را درنورديده و پا به عرصه فراواقعيت هايي نهاده كه حتي خود غربي ها هم به آن دست نيازيده اند. هدف از اين پژوهش، بررسي نحوه ترسيم جهان واقعي با زباني فراواقعي و رسيدن به حقيقت برتر از طريق امور ذهني و روحي، با بهره گيري از مكتب سوررئاليسم در شعر مذكور است.