نمادگرايي در اشعار فروغ فرخزاد

بررسي و كاركرد نمادپردازي در شعر فرخزاد و رويكرد او به نماد مسأله پژوهش حاضر است. نماد يكي از روش هاي هنجارگريزي و آشنايي زدايي در شعر است. شاعر با اين شيوه معنا و مفهومي را كه براي خواننده تكراري است بيگانه مي كند بنابراين موجب گسترش معناي متن و تأويل پذيري آن مي شود. پيچيدگي و عدم صراحت در بيان نماد آن را به يكي از هنري ترين صور خيال تبديل كرده است. شاعران و نويسندگان به خوبي از اين ويژگي نماد براي بيان عقايد و انديشه هاي اجتماعي و سياسي خود بهره برده اند. فروغ فرخزاد از شاعران معاصري است كه براي بيان افكار خود از نماد و اساطير نمادين بهره گرفته است. پژوهش حاضر كه به روش تحليلي- توصيفي صورت گرفته چنين نتيجه مي-دهد كه وي در آفرينش اشعار خود از نماد براي عمق بخشي، ابهام و چند معنايي كردن شعرش ياري گرفته است. نمادهاي او در برگيرنده ي مضامين اجتماعي است و انتقادهاي جامعه شناسانه دارد.