بازنمايي تجارب دانشجويان از يادگيري فعال در كلاس معكوس: پژوهشي پديدارشناسانه

پژوهش حاضر كيفي و در حيطه مطالعات تفسيري است كه با استفاده از راهبرد پژوهش پديدارشناسي در صدد تبيين تجربه دانشجويان از يادگيري فعال در كلاس معكوس است؛ از اين‌رو واحد تحليل پژوهش حاضر، شامل كليه دانشجويان رشته علوم تربيتي در مقطع كارشناسي بود كه در نيم‌سال اول سال‌تحصيلي 96-97 در يك كلاس درس دانشگاهي به روش آموزش معكوس تحت آموزش قرار گرفته بودند؛ براساس ملاك اشباع داده ها، 17 نفر از دانشجويان به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند ابزار گردآوري داده ها، مصاحبه نيمه‌ساختاريافته بوده كه بر اساس روش درون‌مايه اي رويكرد درون متن مورد تحليل قرار گرفت و براي اعتباربخشي به داده ها از چهار معيار قابليت اعتبار، قابليت انتقال، قابليت اعتماد و قابليت تأييد استفاده شد. با توجه به داده هاي حاصل شده، دو درون‌مايه اصلي شناسايي شد كه مورد اول يادگيري مستقل بود كه شامل درون‌مايه هاي فرعي، توجه به تفاوت هاي فردي، ارائه بازخورد شخصي، پذيرش مسئوليت يادگيري، ادراك خود و حل مسئله و مورد دوم يادگيري مشاركتي بود كه شامل درون مايه هاي فرعي، تعاملات، اشتراك تجارب و درگير شدن در فرآيند يادگيري مي شود كه مي توانند تجربه دانشجويان از يادگيري فعال در كلاس معكوس را منعكس كنند.