رابطه اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مجازي با چشم انداز زماني و بهداشت رواني دانشجويان

امروزه تجربه افراد از روانشناسي زمان، سبك زندگي را تغيير داده و بسياري از روابط ميان آن‌ها هنوز ناشناخته است. هدف پژوهش، بررسي رابطه بين اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مجازي با چشم انداز زماني و رفتارهاي بهداشتي در دانشجويان بود. روش: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه پژوهش، تعداد 1730 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد جويبار بودند. 317 نفر نيز به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي (برحسب مقطع تحصيلي) انتخاب شدند. هر آزمودني پرسش‌نامه اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مجازي، چشم‌انداز زماني و رفتارهاي بهداشتي را تكميل كرد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميان شبكه هاي اجتماعي مجازي و چشم انداز زماني گذشته گراي منفي، حال گراي لذت طلب، حال گراي تقديرنگر، رابطه مثبت و با گرايش آينده گرا رابطه منفي وجود دارد و 1% كاهش اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مجازي ، 18% بر ميزان رفتارهاي بهداشتي افزود؛ و افزايش چشم انداز زماني نيز رفتارهاي بهداشتي را افزايش داد و بالعكس. نتيجه گيري: چشم انداز زماني عامل كليدي در سوء مصرف شبكه هاي اجتماعي است؛ زيرا با افزايش آينده گرايي، آموزش به تأخير انداختن لذت فوري و توجه به پيامدهاي اعمال حال حاضر مي تواند به افزايش رفتار هاي بهداشتي و به طبع، كاهش اعتياد به فضاي مجازي دانشجويان كمك كند.