نقش ميانجي فن‌آوري اطلاعات در تعيين وضعيت مديريت دانش بر اساس مسئوليت‌پذيري اجتماعي بهورزان مراكز بهداشتي

پژوهش حاضر، كاربردي و با هدف بررسي نقش ميانجي فن‌آوري اطلاعات در تعيين وضعيت مديريت دانش بر اساس مسئوليت‌پذيري اجتماعي بهورزان مراكز بهداشتي و به روش تحليل مسير بوده است. جامعه مورد مطالعه در اين پژوهش را كليه بهورزان شهرستان اروميه تشكيل دادند. نمونه آماري 230 نفر و با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي در دسترس انتخاب شدند. براي گردآوري اطّلاعات، سه پرسش‌نامه استاندارد مسئوليت اجتماعي كارول (1991) با ضريب آلفاي كرونباخ 0.70، مديريت دانش‌پژوهان (1387) با ضريب آلفاي كرونباخ 0.79 و فن‌آوري اطلاعات رهنورد آهن (1389) با ضريب آلفاي كرونباخ 0.72 استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل از مدل معادلات ساختاري استفاده شده است. نتايج، نشان‌دهنده برازندگي مدل مفهومي و تأييد آن براي جامعه بهورزان اروميه است. نتايج نشان داد اثر مستقيم متغير مسئوليت اجتماعي بر فن‌آوري اطلاعات (0.79) و با توجه به مقدار (7.25=t) در سطح 0.00 معني‌دار است. اثر مستقيم فن‌آوري اطلاعات بر مديريت دانش (0.61) و با توجه به مقدار (4.36=t) در سطح 0.01 معني‌دار است. اثر غيرمستقيم مسئوليت اجتماعي بر مديريت دانش برابر با 0.48 و با توجه به (6.54=t) در سطح 0.00 معني‌دار است. با توجه به اين‌كه اين اثر غيرمستقيم از طريق فن‌آوري اطلاعات انجام مي‌گيرد، مي‌توان گفت كه اين متغير، نقش واسطه‌اي را در ميان مسئوليت اجتماعي و مديريت دانش ايفا مي‌كند. بنابراين در سازمان‌هاي خدماتي، افراد را در حين آموزش‌هاي ضمن خدمت، مسئوليت‌پذيرتر بار آورند و فن‌آوري اطلاعات را به آن‌ها آموزش داده و مسئوليت به افراد واگذار كنند.