رابطه ي ديپلماسي علم و فن‌آوري و چابكي سازماني با ميانجي‌گري سواد اطلاعاتي

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ديپلماسي علم و فن‌آوري و چابكي سازماني با ميانجيگري سواد اطلاعاتي انجام گرفت. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده‌ها، توصيفي- همبستگي است. جامعۀ آماري تحقيق شامل 630 نفر كارمندان دانشگاه اروميه بود. تعداد 230 نفر آن‌ها از طريق نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. داده‌هاي موردنياز با استفاده از سه پرسش‌نامه‌ي استاندارد ديپلماسي علم و فن‌آوري مقيمي (1395)، چابكي سازماني شريفي و ژانگ (1999) و سواد اطلاعاتي نيك‌پور (1390) جمع‌آوري و با استفاده از آزمون آماري مدل معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي (pls) براي فرضيه‌هاي پژوهشي تجزيه ‌و تحليل شدند. روايي پرسش‌نامه از طريق اعتبار محتوا و روايي همگرا و پايايي پرسش‌نامه‌ها از طريق آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي تأييد شده‌اند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه ديپلماسي علم و فن‌آوري، توان تبيين تغييرات چابكي سازماني را به ميزان 41 درصد را در جهت مستقيم دارد. از سوي ديگر ديپلماسي علم و فن‌آوري به ميزان 72 درصد از واريانس سواد اطلاعاتي را در جهت مستقيم دارا مي‌باشد. از ديگر يافته‌هاي اين تحقيق اين است كه سواد اطلاعاتي با چابكي سازماني رابطه‌ي معنادار و مثبتي دارد و 60 درصد از تغييرات چابكي سازماني را سواد اطلاعاتي تشريح مي‌نمايد. ديپلماسي علم و فن‌آوري، توان تبيين چابكي سازماني از طريق نقش ميانجي سواد اطلاعاتي را به ميزان 43 درصد را دارد. با توجه به نتايج آماري، كليه فرضيات تحقيق تأييد شد.