اثر زمان و مقدار مصرف علف كش ايمازتاپير بر خصوصيات رويشي و عملكرد باقلا (.Vicia faba L)

با هدف بررسي تاثير زمان كاربرد غلظت هاي مختلف علف كش ايمازتاپير در كنترل علف هاي هرز مزرعه باقلا آزمايشي در سال زراعي 95-1394 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه لرستان، در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 15 تيمار و 3 تكرار اجرا شد. در اين آزمايش كارآيي كاربردهاي پيش‌كاشت، پيش‌رويشي و پس‌رويشي علف كش ايمازتاپير در مقادير (0.25، 0.5، 0.75 و 1 ليتر در هكتار) و كاربرد پيش‌كاشت، همچنين پس‌رويشي ايمازتاپير به مقدار 1 ليتر در هكتار همراه با كنترل علف‌هرز در دو سطح (كنترل و عدم كنترل) مورد ارزيابي قرار گرفتند. مهم ترين علف‌هاي‌هرز در اين آزمايش به ترتيب شامل گلرنگ ‌وحشي (Carthamus oxyacantha)، شيرپنير (Galium tricornutun)، خردل‌وحشي (Sinapis arvensis)، جغجغك (Vaccaria grandiflora) و گوش‌فيلي (Conringia orientalis) بودند. ميانگين تراكم علف‌هاي هرز براي كرت‌هاي شاهد بدون كنترل برابر 133 بوته در مترمربع بود. بيشترين درصد كاهش زيست‌توده علف‌هاي‌هرز نسبت به شاهد بدون كنترل با 86.95 درصد به تيمار كاربرد پس‌رويشي ايمازتاپير به ميزان 0.75 و 1 ليتر در هكتار مربوط بود. نتايج آزمايش نشان داد كه بيشترين ميانگين طول ريشه (12.46 سانتي‌متر)، وزن خشك ريشه (95 گرم)، تعداد شاخه فرعي (5.33)، تعداد دانه در غلاف (9.3) و عملكرد دانه (3466.7 كيلوگرم در هكتار) در تيمار وجين ديده شد. بيشترين ارتفاع بوته (88.33 سانتي‌متر) مربوط به تيمار شاهد، بيشترين شاخص سطح‌برگ (2.59) در تيمار پيش‌كاشت علف كش به ميزان 0.25 ليتر در هكتار، بيشترين تعداد غلاف در بوته (10 غلاف)، تعداد غلاف در مترمربع (100 غلاف) و عملكرد بيولوژيك (33367.1 كيلوگرم در هكتار) در كاربرد پيش‌رويشي علف كش به ميزان 0.5 ليتر در هكتار و بيشترين وزن 100 دانه (109.6 گرم) در تيمار كاربرد پيش‌كاشت همراه با پس‌رويشي ايمازتاپير به مقدار 1 ليتر در هكتار ديده شد. نتايج آزمايش نشان داد كه پس از تيمار وجين‌دستي، مناسب ترين غلظت علف كش كاربرد پيش‌رويشي علف‌كش ايمازتاپير به 0.5ليتر در هكتار بود كه با 99 درصد كاهش در تراكم كل علف‌هاي هرز نسبت به شاهد (بدون كنترل) بهترين تيمار علف‌كشي بود. غلظت هاي بالاتر علف كش نيز به علت گياه سوزي و كاهش سطح برگ و فتوسنتز موجب كاهش عملكرد باقلا گرديد.