بررسي كليماتولوژي آهنگ تغييرات خط ساحلي خليج ميانكاله

خطوط ساحلي از مهم‌ترين پديده‌هاي سطح زمين هستند كه از طبيعتي پويا برخوردارند. پايش مناطق ساحلي پارامتري مهم در توسعه پايدار و حفاظت از محيط‌زيست است. پايش نواحي ساحلي، نياز به استخراج خطوط ساحلي در زمان‌هاي مختلف دارد. امروزه داده‌هاي سنجش‌ از دور به ‌عنوان كارآمدترين منبع اطلاعاتي براي بررسي و تفسير لندفرم‌هاي ساحلي، سطوح جزرومدي، تغييرات خطوط ساحلي، عمق و ژرفاي آب نظاير آن به شمار مي‌رود. هدف از اين تحقيق برآوردي از آهنگ تغييرات خط ساحلي منطقه خليج ميانكاله واقع در سواحل جنوب شرقي درياي مازندران با استفاده از تكنيك‌هاي سنجش از دور است. اين تحقيق به بررسي و تفسير كيفي و كمي از تغييرات خطوط ساحلي در بازه زماني 44 ساله مي‌پردازد. ابزار اصلي پژوهش، تصاوير سنجنده MSS، TM، RVB، OLI و ETM+ ماهواره لندست است كه اين تصاوير مربوط ده سال در بازه 1972 لغايت 2016 است. نتايج تغييرات خالص نشان مي‌دهد كه در اين بازه 44 ساله در ابتدا پسروي چشمگير آب دريا و در پي آن خليج ميانكاله رخ ‌داده است. اما پس از سال 1977 اين روند معكوس شد. برآورد آهنگ تغييرات خط ساحلي با ميانگين‌گيري وزني گوياي آن است كه در فاصله 44 ساله اين مطالعه خط ساحلي به شكل متوسط از خود پيشروي نشان مي‌دهد.