تأثير رويكرد نوآوري باز بر ظرفيت جذب فناوري در صنايع دفاعي؛ مطالعه موردي: صنايع فضايي

ظرفيت جذب به «توانايي قرار دادن ايده‌هاي نو و تركيب آنها در فرآيندهاي داخلي» اشاره دارد و يكي از عوامل اصلي عملكرد فعاليت‌هاي سازمان‌ها است. يكي از مهم‌ترين مباحثي كه در رقابت‌هاي سازماني به عنوان مزيت به آن اشاره مي‌شود بهره‌گيري حداكثري از فرصت‌هاي فناورانه برون‌سازماني است كه اين مسئله در چارچوب «ظرفيت جذب» محقق مي‌شود. براي مقابله با تهديدات و تغييرات سريع محيط كسب‌وكار نيازمند قابليت‌هاي متنوعي هستيم كه عموماً ظرفيت درون‌سازماني كافي نبوده و به همين جهت بايد رويكرد نوآوري باز را مبنا قرار داد. بر همين مبنا و بر اساس وظايف محوله به صنايع دفاعي آنها مي‌بايست قابليلت‌هاي متنوعي را براي مقابله با تهديدات مختلف دارا بوده كه عموماً نيز ظرفيت‌هاي درون‌سازماني قادر به تأمين آن نمي‌باشند. به همين دليل بر خلاف رفتار سنتي، رويكرد نوآوري باز را مبنا قرار داده‌اند. سؤال مقاله حاضر، بررسي جايگاه رويكرد نوآوري باز ‌در ارتقاء ظرفيت جذب ‌دانش و فناوري در صنايع دفاعي ايران است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر شيوه اجرا و جمع‌آوري داده‏ها، كيفي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل محققين، پژوهشگران، كارشناسان خبره و ارشد و همچنين مديراني بوده‌اند كه حدود يك دهه تجربه فعاليت مستقيم در حوزه پروژه‏هاي فضايي داشته‌اند. اطلاعات لازم در اين پژوهش از مطالعات كتابخانه‏اي، مصاحبه‌هاي عميق و تحليل تم، گردآوري و جهت تجزيه و تحليل داده‌هاي مصاحبه‌ها از تحليل محتوا و تحليل تاريخي و براي احصاء مدل پيشنهادي نيز از مصاحبه و پنل خبرگان بهره گرفته شده است. با بررسي به عمل آمده در نتايج تحقيق، روايي و پايايي يافته‌ها بر اساس نظرات نخبگان و اساتيد تأييد شده است. در انتهاي نيز نشان داده شده كه رويكرد نوآوري باز بر ارتقاء ظرفيت جذب دانش و فناوري در صنايع دفاعي كشور تأثير مستقيم داشته و نحوه اين اثرگذاري نيز مورد تحليل قرار گرفته است.