عنوان مقاله :
ويژگي هاي ترموبارومتري كانه زايي ديرزاد بر اساس دادههاي ميانبارهاي سيال در گنبد نمكي دهكويه، لار، استان فارس
پديد آورندگان :
جباريان ، محمد دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال - گروه زمينشناسي , كريمي ، مهرداد دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز - گروه زمينشناسي , لطفي ، محمد دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال - گروه زمينشناسي , نوري خانكهداني ، كمال دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز - گروه زمينشناسي
كليدواژه :
دهكويه , گنبدنمكي , كانه زايي ديرزاد , آهن , ميانبارهاي سيال
چكيده فارسي :
گنبد نمكي دهكويه در فاصله حدود 30 كيلومتري شمال شرق لار در استان فارس واقع شده است. اين گنبد نمكي از سازند هرمز به سن اينفراكامبرين و در پهنه زاگرس چين خورده تشكيل شده است. هسته اين گنبد بيشتر از جنس نمك و گچ و سطح گنبد نمكي بوسيله، مارن، گچ و رسوبات آهكي و دولوميتي پوشيده شده است. كانيسازي آهن به همراه آثاري از مس در بخشهاي آهكي دولوميتي بخش پوش سنگ گنبد نمكي در سازند هرمز صورت گرفته است. كانيسازي بصورت ساده و شامل كانيهاي هماتيت كمي گوتيت و گاه آثاري از ماگنتيت و ندرتاً اثرات كاني هاي مس است در اين پژوهش مطالعه ميانبارهاي سيال، بر روي نمونه هاي گرفته شده ازكوارتزهاي همراه با كاني هاي سولفيدي و كربناته مس وآهن صورت گرفته است. بر اين اساس دماي همگن شدگي (TH) محلول كانه ساز در محدوده ي( 172 تا 374 ) و ميانگين 236 درجه سانتيگراد ميباشد كه معرف شرايط اپي ترمال تا ابتداي هيپوترمال و بطور ميانگين ابتداي مزوترمال است. عمق تشكيل كانسار بين 50 تا 1500 متر و بطور ميانگين حدود 200 متر تعيين گرديد. محلول هاي گرمابي تشكيل دهنده كانسار به دليل شوري بالا منشاء شورابه هاي ماگمايي را دارند كه در اثر چگالي پايين و فشارهاي تكتونيكي به حركت در مي آيند. اين محلول ها پس از اختلاط با آب هاي جوي در امتداد گسل ها و شكستگي هاي موجود به سمت بالا صعود كرده و كانه زايي ديرزاد به وجود آمده است.