چرخش راهبردي سياست خارجي آمريكا در جنوب غربي آسيا از هژمون‎طلبي به موازنه‎سازي‌: مطالعه مقايسه‌اي سوريه و بحرين (2018-2010)

به دنبال وقوع اعتراضات مردمي در جنوب غربي آسيا پس از سال 2010 ميلادي، ايالات‌متحده به‌عنوان يكي از بازيگران عمده ذي نفع در اين منطقه استراتژيك با اوضاع جديدي مواجه شد. نظم آمريكايي موجود در منطقه به دنبال اين اعتراضات به چالش كشيده‎شده و برخي از متحدين آمريكا كه حكومت‌هاي غير دموكراتيك داشتند، ساقط شدند و تحليلگران سياست خارجي آمريكا نظرات گوناگوني در خصوص نحوه مواجهه اين كشور با موج دموكراسي‎خواهي در منطقه ابراز كرده‌اند كه طيفي از نظرات خوش‌بينانه تا بدبينانه را در برمي‌گيرد. آنچه در اين پژوهش مورد پرسش قرار گرفته اين است كه چگونه مي‌توان به تحليل درستي از استاندارد رفتاري آمريكا در قبال حوادث اخير منطقه دست يافت؟ در پاسخ، اين فرضيه مطرح شد كه استانداردهاي دوگانه رفتاري ايالات‌متحده در كشورهاي منطقه نشان‌دهنده انصراف از هژمون‌خواهي و روي آوردن به راهبرد موازنه‏سازي است و بارزترين نمود اين راهبرد را مي‌توان در سوريه و بحرين مشاهده كرد. براي تأييد فرضيه از روش مقايسه‌اي بهره گرفته شد و يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان از آن دارند كه آمريكا در شرايط كنوني امكان تداوم وضعيت هژمونيك در منطقه را از دست داده و به جاي آن از ابزارهاي موازنه‏ساز سياسي، ديپلماتيك و مالي خود در جهت تضعيف رقيبي همچون سوريه استفاده كرده است و هم‌زمان با همين ابزارها، بحرين متحد خود را تقويت كرده است. همچنين علاوه بر وضعيت اين دو كشور، حفظ موازنه قدرت در كل منطقه نيز مورد نظر آمريكا بوده كه اين هدف با حمايت از رژيم صهيوينستي و عربستان در مقابل جلوگيري از نفوذ ايران و روسيه در منطقه پي گيري شده است.