مديريت چالش‌هاي امنيتي در جنوب غرب آسيا (مطالعه موردي افراط‌گرايي مذهبي)

منازعات و ناامني ها در جنوب غرب آسيا دلايل مختلفي دارد كه از مهم‌ترين آن‌ها مي‌توان به 1) اختلافات مرزي سرزميني؛2) اختلافات قومي مذهبي؛ 3) تعارضات ايدئولوژيك؛ 4) نفت ؛ 5) دخالت قدرت هاي بيگانه، اشاره نمود. ساختارِ سياسي جغرافيايي جنوب غرب آسيا، همواره مساعد ظهور و شكل گيري جنبش‌هاي افراط گراي مذهبي بوده است. وضعيت امروز منطقه به‌خوبي بيانگر اين تجربه است كه جنبش هاي افراط گراي مذهبي منشأ برخي از بي‌ثباتي‌ها در منطقه بوده و بنا به مورد، ظرفيت ساماندهي بحران هاي امنيتي در سطوح مختلف ملي و فراملي براي كل منطقه و بعضاً فراتر از آن را نيز دارا مي‌باشند. جنبش‌هاي افراط گراي مذهبي، با به چالش كشيدنِ نرم‌افزار و زيرساخت‌هاي مديريتِ امنيت مليِ حاكميت‌ها، از قبيل مشروعيت سياسي، مشاركت سياسي، انسجام و يكپارچگي ملي و. .. اقدامات ضد امنيتي و براندازانه خود را با حمايت هاي متنوع بازيگران خارجي اعم از منطقه‌اي و فرامنطقه‎اي پيگيري مي‌كنند. در اين پژوهش كه به روش توصيفي تحليلي به استناد سندكاوي انجام‌شده، با استفاده از نظر خبرگان و تجزيه‌وتحليل داده‌هاي حاصل از پرسشنامه، مؤلفه‌هاي نرم‌افزاري مؤثر در مديريت بحران‌هاي امنيت داخلي ناشي از افراط گرايي مذهبي در جنوب غرب آسيا، در هشت مؤلفه، به شرح متن، مشخص و ميزان اثربخشي هركدام از مؤلفه‌ها در مديريت بحران‌هاي مذكور به‌صورت درصد مشخص گرديده است. مؤلفه مشروعيت سياسي با 15.41 درصد، بيشترين و مؤلفه توسعه‌يافتگي با 10.56 درصد كمترين اثربخشي را در مديريت بحران‌هاي مورد بحث ايفا مي‌كنند.