بررسي ترجمه‌اي از مزامير داود در كتابخانۀ نمازي خوي

مَزاميرِ داود (تِهيليم) جايگاه والايي در حيات معنوي اهل كتاب دارد و در جامعۀ اسلامي با نام زبور شناخته مي‌شود. آن‌چه در سال‌هاي اخير مورد توجه قرار گرفته برخي ترجمه‌هاي عربي اين كتاب است كه بخش‌هاي ابتدايي آن ترجمۀ تِهيليم، اما ادامۀ آن (به‌طور خاص از مزمور سوم به بعد) يـك متن تأليفـي ـ جعلي، با رويكرد موعظه‌اي ـ اخلاقي است. اين متون در اصطلاح فني شِبهِ مزامير (PseudoPsalms) خوانده مي‌شوند. مقالۀ حاضر به بررسي يكي از اين متون (تاريخ كتابت، 706ق) مي‌پردازد كه در كتابخانۀ نمازي خوي موجود است. در ديباجۀ نسخه ادعا شده كه اين ترجمه به دستور مأمون بوده و به تأييد امام رضا(ع) نيز رسيده است. تحليل محتوايي اين نسخه در چهار محور به اين شرح خواهد بود: 1. مقايسۀ محتوايي نسخۀ خوي با مزامير اصلي (تهيليم)؛ 2. ردّ پاي محتويات نسخۀ خوي در منابع متقدم اسلامي؛ 3. انعكاس برخي معضلات اخلاقي ـ اجتماعي جامعه در عصر نگارش نسخه؛ 4. مباحث كلامي ـ الهياتي منعكس در نسخۀ خوي.