تاثير سن جنين‌هاي نارس اركيده‌ بر ميزان جوانه‌زني به روش غيرهمزيست با كمك بهينه‌سازي تنظيم‌كننده‌هاي رشد گياهي

هدف: دانه‌هاي اركيده بسيار ريز، فاقد مواد غذايي و بندرت در شرايط طبيعي جوانه مي‌زنند. براي جوانه‌زني در شرايط طبيعي ابتدا بايستي همزيستي با قارچ‌ها، بويژه قارچ‌هاي ميكوريزا انجام شود. با استفاده از تكنيك كشت بافت و فراهم نمودن تمام شرايط لازم براي رشد و توسعه،‌ مي توان اين محدوديت‌ها را برطرف نمود. مواد و روش ها: كپسول‌هاي حاوي دانه بعد از تميز نمودن سطحي به منظور حذف كامل عوامل بيماري زا، داخل محلول 1 درصد تي پل (Teepol) بعنوان ماده ضدعفوني كننده و خيس‌كننده براي 20 دقيقه قرار گرفتند. سپس شستشو و به زير دستگاه لامينار ايرفلو منتقل و در شرايط كاملا استريل با كلريد جيوه (Hgcl2) به ميزان 0.2 درصد به مدت 10 دقيقه، بوستين (Bavistin) و استرپتومايسين (Streptomycin) هر كدام به ميزان 0.03 درصد بمدت 5 دقيقه ضدعفوني شدند. تمام محيط‌هاي كشت همزمان آماده و دانه ها در شرايط كاملا سترون بطور يكنواخت كشت و جهت جوانه زني در اتاق رشد قرار داده شدند. نتايج: درصد و سرعت جوانه‎‌زني تحت تاثير سن دانه و تنظيم‌كننده‌هاي رشد قرار داشت. تشكيل اسفرول و سنتز كلروفيل در مرحله سوم كشت دانه، حداكثر بود. تشكيل، توسعه و تمايزيابي پروتوكورم بسته به نوع تيمار و مرحله رشدي دانه ها در فاصله زماني بين 43 الي 76 روز بعد از كشت مشاهده شد، كه نسبت به شاهد در سطح آماري 1 درصد معني‌داري بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصل از آناليز داده‌ها مي توان بيان داشت، در بيشتر موارد درصد موفقيت از مرحله جوانه‌زني تا تمايزيابي پروتوكورم در گل هاي اركيده با توجه به سن دانه گياهي در هر گونه و رقم، نوع تنظيم كننده‌هاي رشد گياهي مورد استفاده، نسبت و تركيب دو نوع اكسين و نسبت اكسين به سايتوكنين و بالعكس متفاوت مي باشد، در نتيجه لازم است براي هر گونه و رقم با توجه به تفاوت در طول دوره گرده‌افشاني تا رسيدن دانه آزمايشات تكميلي جديدي انجام شود.