نقش اعتماد سازماني مدرسه و خودكارآمدي در توسعه حرفه اي معلمان زن دوره ابتدائي با نقش ميانجيگري ادراك رهبري

اين پژوهش با هدف بررسي نقش اعتماد سازماني مدرسه و خودكارآمدي در توسعه حرفه اي معلمان زن دوره ابتدايي، با نقش ميانجي ادراك رهبري انجام شد. جامعه آماري شامل تمام معلمان رسمي زن دوره ابتدايي شهرستان اروميه به تعداد 1420نفر مي باشد كه با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي302 نفر به عنوان نمونه انتخاب گرديد. روش پژوهش، توصيفي همبستگي از نوع مدلسازي معادلات ساختاري مي باشد. ابزارهاي سنجش شامل پرسشنامه هاي استاندارد بود كه روايي و پايايي آن ها تاييد شد. پايايي پرسشنامه ها بر اساس آلفاي كرونباخ براي خودكارآمدي0.91، اعتمادسازماني مدرسه0.92، ادراك رهبري0.89، توسعه حرفه اي 0.86به دست آمد. نتايج تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS و AMOS نشان داد كه خودكارآمدي معلم، اعتماد سازماني و ادراك رهبري با توسعه حرفه اي معلم ارتباط معناداري دارد، اما خودكارآمدي اثر مستقيم و معني داري بر توسعه حرفه اي ندارد. اثر غيرمستقيم اعتماد و خودكارآمدي بر توسعه حرفه اي از طريق ادراك رهبري معني دار مي باشد و ادراك رهبري نيز نقش واسطه اي را در ارتباط اعتماد و خودكارآمدي با توسعه حرفه اي ايفا مي كند. بنابراين به منظور ارتقاء توسعه حرفه اي معلمان زن ابتدايي مي توان به تقويت و ارتقاء اعتمادسازماني و خودكارآمدي همچنين انتخاب سبك هاي رهبري مناسب به عنوان يكي از عوامل ميانجي گر توسعه حرفه اي اقدام نمود.