بررسي آسيب شناسانه آثار ادبي فمينيستي با تأكيد بر جايگاه خانواده و مسائل آن در نظريه‌هاي فمينيستي

آثار داستاني يكي از عرصه‌هايي است كه فمينيست‌ها در بيان مسائل و دغدغه‌هاي زنان از آن بهره مي‌گيرند. فمينيسم در هر جا كه ردپايي از زنان ديده مي شود بسياري از هنجارها، سنّت ها و بايد و نبايدها را به چالش كشيده و مورد ترديد قرار داده است. شماري از داستانهاي زن‌محور در كنار بيان مشكلات زنان آثار مخربي نيز داشته‌ است؛ زيرا اين آثار با ديدگاهي ضد ارزشي به جايگاه خانواده، ازدواج و روابط زناشويي مي‌نگرد. اين در حالي است كه از ارزش خانواده به عنوان نهادي كوچك ولي تأثيرگذار در سلامت رواني و تأمين آرامش و نيازهاي عاطفي افراد، غفلت شده است. مقاله حاضر درصدد است تا با رويكردي آسيب‌شناسانه و به روش مطالعه متن و بررسي مقايسه‌اي، آسيب‌ها در حوزه مسائل خانواده را با تحليل شماري از آثار داستاني فمينيستي بررسي و نقد كند. اين آثار عبارت است از رمان‌هاي سگ و زمستان بلند (از شهرنوش پارسي پور) پرنده من (از فريبا وفي)، داستان هاي كوتاه لكه ها، آپارتمان (1) و (2) و (3) از مجموعه «طعم گس خرمالو» (از زويا پيرزاد). داستانها برمبناي معيارهايي نظير زن‌محور بودن، زن بودن نويسندگان، ارتباط محتواي آثار با مسائل خانوادگي و قرار گرفتن شخصيتهاي زن در جايگاه قهرمان اصلي انتخاب شده‌ است. نتايج نشان مي‌دهد كه اين آثار با برجسته‌سازي مقوله‌هايي مانند طلاق عاطفي، تضاد ديدگاه‌ها در زندگي مشترك، بي‌هويتي زن و طلاق قانوني و با تكيه بر پديده‌هايي نظير مردسالاري و مردستيزي تأثيرات مخربي را در جايگاه ارزشي خانواده و ازدواج به دنبال داشته است.