شواهد دركي براي انطباق واجي واكه‌هاي انگليسي با نظام واكه‌اي فارسي

در رويكردهايِ اداركي به انطباقِ واجيِ وام واژه ها، انطباقِ واجي، نوعي همگوني ادراكي است كه هنگامِ درك شنيداري گفتار روي مي دهد. بر اساس اين رويكرد، آواها و ساخت هاي آواييِ غيربومي، به نزديك ترين آواها و ساخت هاي آوايي در زبان وام گيرنده نگاشته مي شوند. پژوهش حاضر، ميزانِ شباهت واكه هاي انگليسي با واكه هايِ معادلِ احتمالي شان در زبان فارسي را در چارچوب نظريه همگوني ادراكي بررسي مي‌كند. در اين پژوهش، ساخت هاي طبيعي دارايِ واكه هاي زبان انگليسي، به عنوان محرك هاي هدف ادراكي در برخي آزمايش‌هاي دركِ مقوله اي براي گويشوران بومي زبان فارسي پخش شد. هدف اين بود كه شنوندگان درباره ميزان شباهت واكه هاي انگليسي با واكه هاي معادل احتمالي شان در زبان فارسي قضاوت كنند. بر اين مبنا، واكه ها در دو سطح نوايي مستقل، يعني سطح واج و سطح هجا، به شنونده ها ارائه شدند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده، نشان داد كه پاسخ‌هاي شناسايي شنونده ها با يافته هاي صوتي مربوط به فضاي واكه اي تطبيقي زبان فارسي و انگليسي مطابقت كامل دارد. به اين صورت كه، شنونده ها هر واكه انگليسي را به صورت واكه اي در زبان فارسي درك مي كنند كه بيشترين شباهت صوتي ممكن را با آن دارد.