ارزيابي احساس امنيت شهري با رويكرد پايدار ملي (موردمطالعه: استان كردستان)

مقدمه: امنيت پيش زمينه يك اجتماع سالم و بسترساز توسعه جوامع انساني است. سعادت يك اجتماع در گرو حفظ و بقاء امنيت و احساس ناشي از آن است. در اين ميان، ضرورت پرداختن به موضوع امنيت شهري از آنجايي مهم مي‌شود كه وابستگي متقابل ميان امنيت و توسعه اجتناب‌ناپذير است. امنيت زمينه‌ساز و بستر توسعه اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي است. ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف سنجش امنيت شهر در شهرستان‌هاي استان كردستان و تعيين عوامل مؤثر بر ناامني فضاهاي شهري اين استان صورت گرفته است. روش: روش پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت و روش‎شناسي، توصيفي بوده كه جامعه آماري شامل 1016947 نفر جمعيت بالاي 20 سال استان كردستان است. با استفاده از روش نمونه‎گيري تصادفي ساده و بر اساس فرمول كوكران، حجم نمونه 384 نفر برآورد شده است و براي شناسايي ابعاد احساس امنيت از ابزار پرسشنامه استفاده شده كه با احصاءء 23 مؤلفه در قالب 4 بعد جاني، ناموسي، اقتصادي و اجتماعي مورد مطالعه قرار گرفته است. يافته‎ها: يافته‎هاي پژوهش نشان مي‎دهد كه با افزايش ناهمگني بين شهرستان‌ها، مقدار ماتريس شباهت شاخص‎هاي امنيت افزايش مي‌يابد. همچنين، ابعاد احساس امنيت كه مهمترين بخش پژوهش در احصاء نتايج پژوهش است، امنيت ناموسي داراي بيشترين ميانگين و همچنين، كمترين مقدار ميانگين مربوط به امنيت جاني است. نتيجه‎گيري: نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد شهرستان‌هاي بانه و بيجار بر اساس شاخص‌هاي پژوهش، در وضعيت مطلوب امنيت شهري هستند و شهرستان‌هاي مريوان، دهگلان و سروآباد در وضعيت نامطلوب امنيت شهري قرار دارند.