نگاهي نو به حكم فقهي «جهاد زن»

پيچيدگي دنياي امروز و گوناگوني عرصۀ جنگ‌ها سبب شده است كه موضوع جهاد زن در معرض مناقشه‌هاي علمي و فقهي واقع شود. برابر آموزه‌هاي فقهي، جهادي كه از زن برداشته شده، جهاد ابتدايي بوده نه جهاد دفاعي و در خصوص جهاد ابتدايي، يكي از مسائل مطرح جامعۀ امروزي، وجوب حضور زن در گسترش دين و ارزش‌هاي اسلامي و دست يافتن به فضايلي است كه مي‌تواند در اين عرصه به‌دست آورد. از اين‌رو جهاد ابتدايي يا جهاد دعوت به معناي «شروع جنگ به‌واسطۀ مسلمانان تحت شرايط و ضوابط خاص بدون وجود حمله‌اي از سوي مشركان و صرفاً براي دعوت آنان به اسلام»، طبق نظر بسياري از فقها، دربارۀ زنان غيرواجب شمرده شده است. در تحقيق حاضر به بررسي، تنقيح و راستي‌آزمايي حكم عدم وجوب جهاد ابتدايي بر زنان پرداخته‌ايم ‌و بر آنيم تا مسيري براي اثبات وجوب جهاد بر زنان بيابيم؛ همچون اطلاقات ادلۀ وجوب جهاد يا انصراف نهي از جهاد زنان به حالتي كه زنان در جهاد ابتدايي به‌نحو تن‌به‌تن وارد عمل شوند، وگرنه وجوب آن با اين مبنا كه زنان نقش‌هاي مؤثر ديگري همچون پرستاري از مجروحان و پخت غذا براي جنگجويان را ايفا كنند، ثابت است.