عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش راهبردهاي خودمهارگري بر شفقت خود و نظمجويي هيجان بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه_ بيش فعالي
عنوان به زبان ديگر :
The effectiveness of self-control strategies training on self-compassion and emotion regulation in adults suffering from attention deficit hyperactivity disorder
پديد آورندگان :
ناصري نيا، سجاد دانشگاه خوارزمي - گروه روانشناسي باليني كودك و نوجوان , سهرابي فرد، محمدمهدي دانشگاه شهيد چمران اهواز - گروه روانشناسي
كليدواژه :
راهبردهاي خودمهارگري , شفقت خود نظم جويي هيجان , نقص توجه_ بيش فعالي بزرگسالان , نظم جويي هيجان
چكيده فارسي :
مقدمه: اختلال نقص توجه-بيش فعالي يك اختلال عصبي-رشدي مي باشد كه با سه ويژگي اصلي يعني نارسايي توجه، بيش فعالي و تكانشگري همراه است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثربخشي آموزش راهبردهاي خودمهارگري در بهبود شفقت خود و نظمجويي هيجان در بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه_ بيش فعالي شهر خرم آباد بود.
مواد و روش ها: روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون_ پس آزمون_ پيگيري با گروه كنترل ميباشد. نمونه مورد نظر شامل 30 مرد مبتلا به اختلال نقص توجه_ بيش فعالي شهر خرم آباد بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايشي برنامه راهبردهاي خودمهارگري را به مدت ده جلسه گروهي دريافت كردند. در حالي كه گروه كنترل تا پايان پژوهش هيچگونه مداخله اي دريافت نكرد. براي جمع آوري اطلاعات از مقياس درجه بندي نقص توجه_ بيش فعالي بزرگسالان (BAARS-IV)، مقياس شفقت خود (SCS) و مقياس نظم جويي هيجان (ERS) و براي تحليل از آزمون تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد تفاوت معني داري از نظر شفقت خود و نظمجويي هيجان بين افراد گروه آزمايشي و گروه كنترل در پس آزمون و پيگيري وجود دارد.
بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج تحقيق ميتوان گفت آموزش راهبردهاي خودمهارگري تلويحات كاربردي مفيدي در درمان و پيشگيري از اختلال نقص توجه_ بيش فعالي بزرگسالان ارائه مي دهد.
چكيده لاتين :
Background: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is a neurodevelopmental disorder characterized by three main features, namely attention deficit, hyperactivity, and impulsivity. This study sought to determine the effectiveness of self-control strategic training on self-compassion and emotion regulation in adults suffering from attention deficit hyperactivity disorder in Khorramabad.
Materials and Methods: This research used a quasi-experimental method of pretest-posttest follow-up with a control group. The sample consisted of 30 men with attention deficit hyperactivity disorder in Khorramabad selected by available sampling and randomly assigned to the control and experimental groups. The experimental group received the self-control strategies for ten sessions, while the control group did not receive any intervention until the end of the project. The data were collected using Barkley Adult ADHD-IV Rating Scale (BAARS-IV), the self-compassion scale (SCS), and emotion regulation scale (ERS). The data were analyzed using multivariate analysis of variance.
Results: The results indicated that there were significant differences with regard to self-compassion and emotion regulation between the subjects of the experimental and control groups.
Conclusion: Self-control strategies training provides useful applied practices in the treatment and prevention of ADHD disorder in adults.
