شناسايي پهنه هاي مستعد ساختمان‌هاي مسكوني بلندمرتبه و هم سنجي معماري برج هاي موجود (مطالعه موردي: منطقه 1 شهرداري مشهد)

بلندمرتبه‌سازي به‌عنوان يكي از روش هاي ساخت شهرهاي فشرده، براي استفاده حداكثر از فضا و منابع محدود، بسيار موردتوجه مديران شهري قرار گرفته است، اما عدم توجه به معيارها و ضوابط لازم براي مكان‌يابي صحيح اين ساختمان ها مي تواند باعث بروز مشكلات متعددي در مناطق شهري و آينده شهرها گردد. پژوهش حاضر تلاش مي نمايد تا مكان هاي مناسب براي استقرار ساختمان‌هاي مسكوني بلندمرتبه در منطقه 1 شهرداري مشهد را شناسايي و نسبت به ارزيابي و قياس بناهاي ساخته‌شده اقدام نمايد. اين تحقيق با استفاده از روش اسنادي و ميداني، 13 معيار در چهار گروه (اجتماعي، اقتصادي، محيطي و كالبدي) براي بررسي مكان هاي مناسب جهت بلندمرتبه‌سازي انتخاب نموده است. بنابراين از فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) به‌عنوان ابزار تعيين وزن معيارها استفاده‌شده، به‌طوري‌كه داده ها و اطلاعات پژوهش به‌صورت پرسشنامه اي از 25 نفر از كارشناسان مربوطِ و خبرگان اين حوزه گردآوري گرديد و نيز از سيستم جغرافيايي GIS به‌عنوان ابزار تلفيق، تحليل و نمايش داده هاي مكاني در فرايند مكان‌يابي بهره گيري شده است. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه در روش AHP معيار اقتصادي با ضريب تأثير (0.512) بيشترين اهميت را در منطقه مورد مطالعه دارد. پس از تهيه نقشه پهنه بندي ساختمان‌هاي مسكوني، مشخص گرديد، 67 درصد از كل سطح منطقه با مساحت 1000 هكتار در پهنه هاي كاملاً مناسب، مناسب و متوسط، قابليت بلندمرتبه‌سازي را دارد. درنهايت از بين 8 ساختمان بلندمرتبه مسكوني موجود در منطقه، 2 ساختمان (ياس و فيروزه) در پهنه كاملاً مناسب قرار دارند و از منظر معماري، بناهاي فيروزه، ياس، دوقلو و مهر كوهسنگي در رتبه اول اين تحليل قرار گرفته اند.