مقايسه اثر دو شيوه تمريني هوازي وتركيبي بر تغييرات فاكتور آنژيوژنزي TGF-β1 و هورمون كورتيزول در مردان سالمند سالم

A Comparison of the Effects of Two Methods of Aerobic and Combined Exercises on the Changes of Angiogenesis Factor TGF-β1 and Cortisol Hormone in Healthy Elderly Men

مقدمه: سالمندي با تغييرات آناتوميك و فيزيولوژيك اكثر بافت ها و ارگان هاي بدن همراه است. از آنجا كه فعاليت بدني مي تواند بر عملكرد سيستم همورال و ايمونال تاثير داشته باشد اهميت آن در در دوران سالمندي به منظور پيشگيري از بي نظمي پيشرونده دستگاه هاي بدن بسيار مهم مي باشد. مواد و روش­ ها: در اين مطالعه نيمه تجربي 30 مرد سالمند سالم در­3 گروه تمرين هوازي، تركيبي و كنترل قرار گرفتند. تمرينات طي 8 هفته با تواتر3 جلسه در هفته ­انجام شد. تمرينات هوازي با شدت 75-60 % حداكثر ضربان قلب انجام شد. تمرينات تركيبي با همان درصد حداكثر ضربان قلب و تمرينات مقاومتي شامل 5 حركت با شدت 60 درصد 1RM كه در طي هفته هاي تمريني به 75 % رسيده بود، انجام شد. براي مقايسه ميانگين هاي درون و بين گروهي، از آزمون تحليل واريانس آنكوا وT همبسته در سطح معنا داري 05/0 P≤ استفاده شد. يافته­ ها: نتايج تحقيق حاضرنشان داد تمرين هوازي و تركيبي باعث تغييرات معني داري در سطح TGF-β1 (015/0 (P= و كورتيزول (016/0 (P= در گروه هاي تمرين نسبت به گروه كنترل مي شود . بر اساس نتايج مقادير پس آزمون، TGF-β1 در گروه تركيبي و هوازي افزايش يافته و فاكتور كورتيزول در گروه تركيبي كاهش معني داري نسبت به پيش آزمون داشته است. بحث و نتيجه­ گيري: به نظر مي رسد انجام فعاليت هاي ورزشي مي تواند باعث افزايش TGF-β1 و كاهش كورتيزول گردد و فعاليت ورزشي به عنوان راهكاري براي جلوگيري از مشكلات در سنين حساس سالمندي حايز اهميت باشد.

Materials and Methods: In this semi-experimental study, 30 healthy elderly men were divided into 3 groups of aerobic exercise, combined exercise and control group. The exercise sessions were held 3 days a week for 8 consecutive weeks. Aerobic training with an intensity of 60-75% of maximal heart rate reserve was performed. Combined exercises at the same percentage of maximum heart rate and resistance trainings consisted of 5 movements with 60% 1RM intensity which had reached to 75% during the training weeks. ANCOVA and t-test were used to compare the inner and inter group averages at the significant level of P≤0.05. Results: Compared to the control group, the results of the present study showed significant changes in TGF-β1 level (P = 0.015) and cortisol (P = 0.016) in the training groups because of aerobic and parallel trainings. According to the post-test measures, TGF-B1 increased in the combined and aerobic groups, and cortisol significantly decreased in the combined group compared to the pre-test results.