بررسي مؤلفه «اميد» در سبك زندگي ديني و نقش رسانه ديداري تلويزيون در گسترش اميدآفريني ديني

يكي از اصلي‌ترين مؤلفه‌هاي سبك زندگي اصيل ديني كه بارها در منابع ديني بر اهميت آن تأكيد شده و نبود آن از بزرگ‌ترين گناهان تلقي گرديده است، «اميدواري» است. اميدواري ديني، مقوله‌اي شناختي، انگيزشي و عاطفي با بيمي همراه با شوق در دستيابي به اهدافي ممكن‌الوصول در آينده است و لازمه آن، مثبت‌انديشي، باور به اسباب فرامادي و... است كه با تلاشي فعالانه، اراده بالا، تحمل و پايداري در رسيدن به اهداف در ذات وجودي انسان شعله‌ور مي‌شود؛ بنابراين بايد آن را از پيش‌شرط‌هاي سبك زندگي اسلامي و از مقولات مهم تعليم و تربيت اسلامي و نيز از ضروريات تبليغ ديني در جامعه تلقي نمود. از سوي ديگر، در عصر كنوني كه «عصر ارتباطات» ناميده شده، مهم‌ترين ابزار ارتباط، توسعه، ترويج و تبليغ ديني «رسانه‌هاي مدرن» خصوصاً رسانه‌هاي ديداري هستند؛ ازاين‌رو، بايد پي برد كه راه‌هاي تعامل بهتر و حضور اثربخش دينِ اميدآفرين اسلام در رسانه مدرن ديداري كدم‌اند؟ در اين نوشتار، ابعاد مختلف ارتباط بين اميدآفريني دين و رسانه تلويزيون موردبررسي قرار گرفته است. روش تحقيق در اين پژوهش با رويكرد كيفي، علاوه بر مطالعه منابع كتابخانه‌اي و اسنادي، انجام مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته با برخي از خبرگان رسانه‌اي به شيوه «تحليل مضمون از نوع مقايسه‌اي» است. نتايج حاصل از اين تحقيق، بيانگر وجود مشكلات فراوان در مسير تحقق تعامل مطروحه و فاصله بين «وضع موجود» با «وضع مطلوب» است كه رفع و حل آن نيازمند برنامه‌ريزي دقيق، خلاقيت و نوآوري، بازمهندسي جدول‌پخش (كنداكتور)، به‌كارگيري مديران رسانه‌اي آشنا با دين‌شناسي، بومي‌سازي رسانه مدرن، تغيير در نگرش، توليد پيام از محتوا و... است.