تبيين تأثير سرمايۀ اجتماعي، سرمايۀ روان‌شناختي، جو سازماني و سابقۀ شغلي بر فرسودگي شغلي مورد مطالعه: اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه تبريز

سازمان بخش عمده‌اي از زندگي افراد شاغل را تشكيل مي‌‌دهد. زماني كه محل كار پرتنش باشد، سلامت رواني و اجتماعي فرد تهديد مي‌شود و ممكن است او را دچار فرسودگي شغلي كند. بر همين اساس در پژوهش حاضر كوشش مي‌شود ميزان فرسودگي شغلي ميان اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه تبريز و تأثير سرمايۀ اجتماعي، سرمايۀ روان‌شناختي، جو سازماني و سابقۀ شغلي بر فرسودگي شغلي مطالعه شود. پژوهش به‌صورت كمي و با فن پيمايشي در سال 1396 انجام شده است. تعداد جامعۀ آماري 800 نفر بود كه از اين تعداد 121 نفر به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب تصادفي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات بيشتر پرسش‌نامه‌هاي استاندارد موجود بوده است. نتايج تحليل توصيفي نشان دادند ميانگين ميزان فرسودگي شغلي بين اعضاي هيئت‌علمي 21.14% بوده است. نتايج به‌‎دست‌آمده از الگوي ساختاري فرسودگي شغلي نيز بيان‌كنندۀ آن است كه سرمايۀ اجتماعي، سرمايۀ روان‌شناختي و جو سازماني از عوامل تأثيرگذار بر فرسودگي شغلي‌اند؛ به عبارت ديگر، اگر سرمايۀ اجتماعي و سرمايۀ روان‌شناختي اعضاي هيئت‌علمي در سطح مناسب و جو سازماني براي فعاليت مطلوب باشد، ميزان فرسودگي شغلي به‌‎طور معني‌داري كاهش مي‌يابد. بين متغيرهاي پژوهش، سابقۀ شغلي در ميزان فرسودگي شغلي تأثير معني‌داري نداشته است.