تحليل مولفه هاي «حيات طيّبه» در انديشه سياسي نوصدرائيان با تاكيد بر آراء علّامه طباطبايي و شهيد مطهّري

پرسش از اين كه سعادت در چه جامعه اي سياسي تحقق پيدا مي‌كند با پاسخ هاي متفاوتي در تاريخ انديشه سياسي رو برو بوده است.در فلسفه سياسي اسلامي نيز اين موضوع مورد بررسي قرار گرفته است به طوري كه نوصدرائيان كه يك جريان فكري فلسفي معاصر در ايران هستند خواهان پاسخ به اين به اين پرسش و ارائه الگوي مناسبي براي جامعه سياسي مطلوب پيش از ظهور حضرت مهدي(عج)بوده اند.ايشان كه احياء كننده حكمت متعاليه و پيرو فلسفه صدرالمتالهين شيرازي هستند،با مباني انسان شناسي خود درصدد كشف ابعاد انسان و جنبه هاي گوناگوني همچون مفهوم انسان، آفرينش انسان، استعدادها و توانايي هاي انسان، جايگاه انسان در نظام هستي و رابطه او با خود، اجتماع و پرودگار مي باشند و در اين راه نيز توانسته اند با ارائه ايده جامعه مطلوب بر اساس الگوي «حيات طيّبه» سعادتمندي و كمال خواهي جامعه اسلامي را معرفي كنند.اين جريان فكري فلسفي كه به نمايندگي امام خميني(ره)علّامه طباطبايي استاد مطهرّي و جوادي آملي در واكنش به رسوخ جريان هاي ضد ديني در ايران و در جهت احياء تفكر صدرايي آغاز گرديد،با بهره گيري از حكمت متعاليه و در سه زاويه، محتوايي_روشي و صوري، شكلي خواهان پاسخگويي به مسائل و شرايط پيش آمده براي جامعه ايران ميباشد. يافته هاي اين مقاله حكايت از آن دارد كه حيات مطلوب در انديشه نوصدرائيان همان «حيات طيّبه» است كه در آن انسان كامل تحقق پيدا مي‌كند و ارزش‌هايي مانند عدالت، آزادي،خدمت به خلق،تشكيل حكومتي سعادتگرا از ملزومات اين ايده بشمار مي آيد.رويكرد محققان در اين پژوهش، توصيفي - تحليلي بوده و براي تحليل داده ها، از الگوي تحليل بر آمده از « حيات طيبه » نظريه بهره برداري شده است.