سازكارهاي اخلاقي در حمايت از «رنج‌ديدگان در سكوت» با رويكرد كاهش رقم سياه جرائم عليه اطفال

هدف از نگارش اين مقاله بررسي راهكارهايي در راستاي كاهش رقم سياه جرائم عليه اطفال و كشف و نمايان‌سازي اين جرائم با لحاظ خصيصه آسيب‌پذيري آنان مي‌باشد. اين پژوهش به روش توصيفي – تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي صورت گرفته است. مطالعات انجام شده درباره موضوع، مبين آن است كه بنا به علل مختلفي اطفال بزه‌ديده، جرائم ارتكابي عليه خود را گزارش نمي‌نمايند و از اين رهگذر نه تنها مورد حمايت‌هاي پيش‌بيني شده در قانون قرار نمي‌گيرند بلكه آسيب‌هاي مضاعفي را در قالب بزه‌ديدگي ثانوي و تكرار بزه‌ديدگي متحمل مي‌گردند. اطفال بزه‌ديده كه از آنها تحت عنوان «قربانيان خاموش» و يا «رنج‌ديدگان در سكوت» ياد شده، براي بهره‌منديشان از حمايت‌هاي كيفري و غيركيفري، بايد توان بازتاب وقايع رخ داده نسبت به آنان كه منجر به نقض حقوقشان شده است را داشته باشند. لذا در اين نوشتار تلاش گرديده تا ضرورت فرهنگ‌سازي و حساسيت‌سازي عمومي در جهت شناخت حقوق بنيادين اطفال و گزارش‌دهي موارد نقض اين حقوق، همچنين حق بر بيان بزه‌ديدگي و حق بر شنيده شدن آنها در جهت شكستن سكوتِ اطفال، و نيز جلب اعتماد اطفال بزه‌ديده به سيستم عدالت كيفري با ايجاد تسهيلاتي در فرآيند رسيدگي به تصوير كشيده شود. نتيجه چنين اقداماتي، كشف و نمايان‌سازي بيشتر جرائم عليه اطفال مي‌باشد