عوامل اقتصادي-اجتماعي مؤثر بر پذيرش فناوري خاك‏ورزي حفاظتي

در ايران، عمليات خاك ورزي متداول (سنتي) منجر به فرسايش خاك و از دست دادن مواد آلي خاك شده است كه با عمليات بعدي جمع آوري بقاياي زراعي و سوزاندن آنها، تشديد شده است. كشاورزي حفاظتي مي تواند به عنوان ابزاري براي افزايش بهره‌وري خاك، كاهش فقر و تقليل دهنده پيامدهاي تغيير اقليم در خانوارهاي روستايي، محسوب شود. در اين مطالعه، با استفاده از نظريه رفتار برنامه ريزي شده (TPB) به درك عوامل مؤثر بر پذيرش كشاورزي حفاظتي، با استفاده از اطلاعات جمع آوري شده از طريق پرسشنامه، مشتمل بر 260 كشاورز از منطقه زرقان سال زراعي 95-1394 پرداخته شده است. نتايج حاصل از مدل نشان داد، متغيرهاي نگرش كشاورز، كنترل رفتاري درك شده و هنجارهاي ذهني، 78 درصد از تغييرات متغير وابسته را تبيين مي كنند و نگرش كشاورزان، قوي ترين عامل پيش بيني كننده قصد آنها مي باشد. علاوه بر اين، سطح تحصيلات و درآمد خارج از مزرعه بيشترين تأثير مثبت و معني دار را بر نگرش كشاورزان نسبت به اتخاذ روش هاي خاك ورزي حفاظتي داشته اند. يافته هاي اين مطالعه مي تواند به درك بهتر پويايي فرايند پذيرش زارعين در رابطه با كشاورزي حفاظتي وچگونگي برخورد كشاورزان با اين فناوري و ساير فناورهاي جديد كمك كند.