ارائۀ سامانه‌اي مكانيزه براي توليد نشاي ريشه‌لخت چغندرقند در خزانۀ هواي آزاد

با كمبود منابع آب، زراعت چغندرقند با استفاده از نشاي ريشه‌لخت مورد توجه قرار گرفته ‌است؛ ارائه سامانه اي مكانيزه براي توليد اين نوع نشا در خزانه، به توسعه اين روش كمك مي‌كند. براي انتخاب روش مناسب كاشت در مرحله اول، در يك آزمايش اسپليت‌پلات بر پايه طرح آماري بلوك‌هاي كامل تصادفي دو روش كاشت ارزيابي شد: روش پخشي و روش خطي كاشت بذر (فاكتور اصلي) و استفاده كردن يا استفاده نكردن از پوشش شن (فاكتور فرعي) از نظر تأثير بر شاخص‌هاي سبز محصول و تعداد نشاهاي قابل استحصال (نشا‌هاي قابل كاشت در زمين اصلي). پس از دوره رشد، براي انتخاب ماشين مناسب برداشت، در كرت‌هاي يكي از فاكتور‌هاي فرعي چهار تيمار برداشت شامل: استفاده از غده‌كن‌ تيغه‌اي، غده‌كن غربال‌دار، تركيب ماشين‌هاي تيغه‌اي و غربال‌دار و روش دستي از نظر تأثير بر آسيب هاي مكانيكي و نيروي كارگري صرف‌شده براي جمع‌آوري نشا‌ها در قالب طرح آزمايشي بلوك‌هاي كامل تصادفي مقايسه شدند. نتايج بررسي ها نشان‌ مي دهد روش پخشي بذر به‌همراه استفاده از پوشش شن، با برقراري توزيع افقي يكنواخت‌تر بوته‌ها، نسبت به روش خطي و بهبود درصد سبز نسبت به بستر بدون شن، مي‌تواند مناسب‌ترين روش براي تأمين تعداد نشاي‌ لازم براي سطحي معادل 10 برابر زمين خزانه معرفي شود. در مقايسه ‌تيمار‌هاي برداشت نيز مشخص شد كه استفاده از ماشين غربال‌دار آسيب هاي مكانيكي را به شكلي چشمگير افزايش مي‌دهد. زيربُر كردن نشاها با غده‌كن تيغه‌اي ضمن دربرداشتن كمترين ميزان نشا‌هاي بريده شده و كاهش نيروي كارگري به ميزان 30 درصد نسبت به روش دستي، مناسب‌ترين روش در ميان فناوري‌هاي موجود قابل توصيه است.