مخالف خواني و ترك ادب شرعي، خصيصۀ بارز سبكي تقي دانش

تقي دانش از فضلا و ارباب قلم و از شعراي گمنامِ صاحب سبكِ سنت گراي اواخر قاجاريه و اوايل پهلوي است كه تحت تأثير اشعار و افكار شعراي سبك هاي: خراساني، آذربايجاني، عراقي، مكتب واسوخت و بخصوص سبك هندي قرار گرفته است. در اشعار و غزليات تقي دانش، با تأسي از شعراي نامدار سبك هندي، دو نوع انديشه و نگرش متضاد از هم (موافق خواني و مخالف خواني(آشنايي زاديي و هنجارشكني) به چشم مي خورد، يعني: زماني نگرشش به عناصر و پديده هاي شعري و شخصيت هاي مشهور داستاني و تاريخي و قرآني و اسطوره اي، همان نگرش كليشه اي و تك بُعدي و تكرار شونده در سنت ديرينۀ ادبي( سبك هاي شعري خراساني، آذربايجاني، عراقي) است، زماني نيز با تأسي از شعراي سبك هندي نسبت به همان عناصر و پديده هاي شعري و  شخصيت هاي مشهور نگاه متفاوتي ابراز داشته به هنجارشكني و مخالف خواني پرداخته است. منظور از مخالف خواني(آشنايي زاديي) در شعر تقي دانش، كه از خصايص بارز سبكي وي بشمار مي آيد، آن است كه با تأسي از شعراي سبك هندي، به جهت دستيابي به «معني بيگانه» و فرار از سنت ديرينۀ ادبي، در خصوص معاني و مضامين كليشه اي و تك بُعدي و تكرار شونده در عرف و هنجار ادبي و شخصيت ها و عناصر مشهور داستاني و قرآني و اسطوره اي از زوايه اي غير عرفي نگريسته و به خلاف آمد عادت در خصوص آنها به قضاوت مي نشيند و در خصوص عناصر و شخصيت هاي مذهبي و قرآني، با تأسي از شعراي سبك هندي، ترك ادب شرعي مي كند. نگارنده در اين پژوهش موارد مخالف خواني( آشنايي زاديي) و ترك ادب شرعي را از اشعار تقي دانش استخراج كرده و به ترتيب حروف الفبايي مورد بحث و بررسي قرار داده است. هدف از اين تحقيق تعيين موارد مخالف خواني( هنجار شكني) و ترك ادب شرعي در محدودۀ شعر تقي دانش است. نتيجۀ تحقيق اينكه مخالف خواني و ترك ادب شرعي در شعر دانش با تأسي از شعراي سبك هندي در حد قابل توجهي بكار رفته است.