عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي درمان نوروفيدبك در بهبود كاركردهاي اجرايي مبتلايان به بيشفعالي و صرع
پديد آورندگان :
خاكساريان ، مجتبي دانشگاه علوم پزشكي لرستان - دانشكده پزشكي - دپارتمان فيزيولوژي , حسنوندي ، صبا دانشگاه آزاد اسلامي واحد خرم آباد - دانشكده ادبيات و علوم انساني - گروه روانشناسي , پيري ، رقيه دانشگاه خوارزمي - دانشكده علوم تربيتي و روان شناسي , سهرابي فرد ، محمد مهدي دانشگاه شهيد چمران - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي
كليدواژه :
نوروفيدبك , كاركردهاي اجرايي , بيشفعالي , صرع.
چكيده فارسي :
مقدمه: امروزه نوروفيدبك به عنوان روشي نوين در بهبود علائم بيش فعالي و صرع مورد استفاد قرار مي گيرد. ميزان كارآمدي اين روش نوين درماني در اختلالات گوناگون مورد بررسي قرار گرفته است. هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي اين درمان در مبتلايان به بيش فعالي و صرع است. مواد و روش ها: اين پژوهش نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه اين پژوهش را تمام كودكان مبتلا به ADHD و صرع در شهر كرج تشكيل دادند. نمونه اين پژوهش شامل 60 كودك (15 نفر مبتلا به ADHD، 15 نفر مبتلا به صرع و 30 نفر گروه كنترل) به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. در پيش آزمون سياهه رتبه بندي رفتاري كاركردهاي اجرايي (گويا، ايسكويت، گوي و كنورتي، 2000) براي كودكان تكميل شد. اين ابزار ديدگاه معلم را درباره رفتارهاي دانش آموز در حوزه كاركردهاي اجرايي منعكس مي كند. در واقع ين ابزار، ابزاري براي غربالگري مشكلات كاركردهاي اجرايي فراهم مي كند. كاركردهاي اجرايي قابل سنجش در اين سياهه شامل بازداري، انعطاف پذيري، كنترل هيجاني، آغازگري، حافظه كاري، برنامه ريزي/ سازماندهي، ساماندهي مواد و نظارت است. جهت اجراي پژوهش، برنامه بتا/ تتا براي همه آزمودني ها استفاده شد. هدف افزايش امواج تتا و كاهش امواج بتا بود. پس از پايان 10 جلسه (5 هفته و هر هفته دو جلسه) اجراي نوروفيدبك، مجدد سياهه اجرا شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و براي استنباط داده ها از روش كوواريانس تك متغيري استفاده شد. نسخه 18 نرم افزار اماري spss جهت تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد نمرات كاركردهاي اجرايي در پيش آزمون و پس آزمون گروه هاي مورد مطالعه تفاوت معنادار دارد (P 0.001). همچنين ضريب تأثير درمان نوروفيدبك بر بهبود كاركردهاي اجرايي در گروه ADHD در مقايسه با گروه مبتلا به صرع و گروه كنترل بالاتر است (P 0.001). بحث و نتيجه گيري: برمبناي يافته هاي به دست آمده، تأثير نوروفيدبك در مبتلايان به ADHD و صرع موثر و متفاوت است. بنابراين، استفاده از نوروفيدبك در بهبود كاركردهاي اجرايي مبتلايان به ADHD كارآمدتر است. اين نتايج مي تواند در حوزه درمان بيش فعالي با استفاده از روش هاي نوين موثر باشد.