آموزش چندفرهنگي در كتاب هاي درسي فارسي( خوانداري ) دوره آموزش ابتدايي ايران

هدف پژوهش حاضر بررسي آموزش چند فرهنگي در محتواي كتاب هاي درسي فارسي (خوانداري) دورۀ آموزش ابتدايي ايران است. اين پژوهش از نوع پژوهش هاي كيفي بوده و از روش تحليل محتواي كيفي با رويكرد عرفي (استقرايي) استفاده شده است. روش نمونه گيري هدفمند و نمونۀ مورد نظر مشتمل بر كتاب هاي درسي فارسي كليۀ پايه هاي دورۀ آموزش ابتدايي بوده است. واحد تحليل (ثبت) در اينجا مضمون، تصوير و واحد زمينۀ كتاب درسي است. براي تعيين پايايي روش تحليل محتواي كيفي با رويكرد استقرايي، بازبيني مطالب در دو مرحله، يكي پس از اين كه بين 1050 درصد مقوله بندي ها تكميل شد و ديگري در پايان كار صورت گرفت. در اين پژوهش پنج مقوله استخراج شد كه عبارت اند از: معرفي و توجه به زبان مادري اقوام؛ معرفي مشاهير؛ انعكاس سبك پوشش اقوام؛ سنن فرهنگي اقوام و معرفي ميراث فرهنگي. تحليل محتواي كيفي كتاب ها نشان مي دهد كه تنها ردپاي فرهنگ مسلط در كتاب هاي درسي به چشم مي خورد. نظام آموزشي همچنان به دنبال پياده سازي الگوي همسان سازي فرهنگي است كه منجر به قتل زبان ها و فرهنگ هاي اقوام ايراني مي شود، رويكردي كه درواقع هيچ چشم اندازي ندارد و بيشتر نتيجۀ معكوس داشته و منجر به افزايش آگاهي اقوام از هويت و تاريخ و فرهنگ خويش مي شود.