بررسي ارتباط مصرف برق با ادوار تجاري در ايران با تأكيد بر بخش صنعت

هدف اين مطالعه، بررسي مصرف برق در افق سيكل هاي تجاري توليدات صنعتي ايران طي دورۀ 1346ـ1392 است. در اين مقاله ابتدا وجود هم انباشتگي بين مصرف برق بخش هاي مختلف و توليدات صنعتي با استفاده از روش خودرگرسيون با وقفه هاي توزيع شده (ARDL) بررسي گرديد؛ سپس با توجه به وجود رابطۀ هم انباشتگي بين متغيرها، رابطۀ عليت بين مصرف برق و توليدات صنعتي بررسي شد؛ كه نتايج بيانگر وجود رابطۀ عليت دوطرفه بين مصرف برق و توليدات صنعتي است. در مرحلۀ بعدي با استفاده از فيلتر هودريك ـ پرسكات (HP) اجزاي سيكلي و روندي توليدات صنعت و مصرف برق از هم جدا شد. بررسي رابطۀ عليت بين روند و اجزاي سيكلي متغيرها نشان دهندۀ وجود عليت بلندمدت است. نتايج نشان داد كه سال 1390 اوج و سال 1392 پايين ترين مقدار ارزش افزودۀ بخش صنعت بوده است؛ با وجود دوره هاي ركود شديدي كه در بخش صنعت بوده، در اين دوره ها مصرف برق كاهش متناسب با آن نداشته است. حتي در برخي از دوره هاي ركود، مصرف برق افزايش يافته است كه اين خود مي تواند تأييدي بر عدم توجه بنگاه هاي صنعتي به هزينۀ حامل هاي انرژي به ويژه برق در توليد، به دليل پايين بودن قيمت آن تا قبل از اجراي قانون هدفمندي يارانه ها باشد. اما با اجراي قانون هدفمندي يارانه ها مصرف برق بخش صنعت و ساير بخش ها واكنش نشان داده و از مصرف برق خود كاسته اند كه مي تواند نشان دهندۀ موفقيت اجراي قانون هدفمندي يارانه ها در بُعد بهينه سازي مصرف برق در جهت ارتقاي بهره وري آن باشد.